Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Αθεράπευτη τσιτατολογία

εικόνα: "ο καρλ, ο μαρλ και τα γενάκια"

"Λέγοντας "πολιτικό κόμμα" ο Μαρξ δεν εννοεί σε καμία περίπτωση το κόμμα με τη σημερινή έννοια: ένωση ατόμων με καταστατικές αρχές, πειθαρχία, κοινή ηγεσία και πρόγραμμα συντήρησης ή αλλαγής των δημοσίων πραγμάτων. Ο Μαρξ χρησιμοποιεί αυτή την καινοφανή για την εποχή εκείνη λέξη, το "νεολογισμό" ας πούμε αυτόν, με την έννοια υτού που θα λέγαμε περίπου σήμερα "τάση", ή "μερίδα" ή "κύκλο" ανθρώπων με κοινές γενικά αντιλήψεις, γι' αυτό και την μεταχειρίζεται για να προσδιορίσει τις διαφορετικές απόψεις που δίχαζαν τη διανόηση της Γερμανίας τότε, κύρια το περίφημο Doctorclub του Βερολίνου. Τους κύκλους που προσδιορίζει σαν "πρακτικό πολιτικό κόμμα" και "θεωρητικό ποιλιτικό κόμμα" μερικά χρόνια νωρίτερα τους προσδιόριζε ως "φιλελευθερο κόμμα" και ως "κόμμα της θετικής φιλοσοφίας" με κύριο χαρακτηριστικό τη "Στιγμή της πραγματικότητας"ω(βλ. Pages de Karl Marx I, Payot σελ 60-61). Στα μετέπειτα γραπτά του εξακολουθεί να χρησιμοποιεί τη λέξη με τη γενική έννοια της ¨παράταξης", του "κινήματος" μη διαχωρίζοντας ποτέ την έννοια του "κόμματος " από το κοινωνικό κίνημα των εργαζομένων: "Οι κομμουνιστές δεν αποτελούν ένα ξεχωριστό κόμμα απέναντι στα άλλα εργατικά κόμματα. Δεν έχουν διαφορετικά συμφέροντα απ' αυτά του προλεταριάτου στο σύνολό του... είναι το πιο αποφασιστικό τμήμα των εργατικών κομμάτων όλων των χωρών, το τμήμα που προχωρεί πάντα μπρος" (ΚΜ, Pl., I, 174). Ο Μαρξ υπερασπίστηκε πάντοτε τον εαυτό του από κάθε προσπάθεια να θεωρηθεί ως ο αρχηγέτης μιας κάποιας στενής και αυστηρά καθορισμένης πολιτικής οργάνωσης ή ομάδας: "Από τότε που, ύστερα από δική μου αίτηση η Λίγκα διαλύθηκε το νοέμβρη του 1852, δεν ανήκα (ούτε ανήκω) σε καμία μυστική ή νόμιμη οργάνωση. άρα το κόμμα, με την εφήμερη τούτη έννοια έπαψε να υπάρχει από οχτώ χρόνια για μένα[...] η Λίγκα, όπως και η Εταιρία των Εποχών, όπως και εκατό τέτοιες οργανώσεις δεν αποτελούν παρά επεισόδιο στην ιστορία του κόμματος που γεννιέται αυθόρμητα από το έδαφος της σύγχρονης κοινωνίας. Προσπάθησα να διαλύσω την παρεξήγηση σχετικά με το "κόμμα", λες και μ' αυτό τον όρο εννοούσα μια "οργάνωση" που έχει εξαφανιστεί από οχτώ χρόνια ή τη σύνταξη μιας εφημερίδας που έχει κλείσει πριν από δώδεκα χρόνια. Λέγοντας κόμμα, εννοώ το κόμμα με την καθαρά ιστορική του έννοια" (Επιστολή στον freiligrath, 29-2-1860)

-υποσημείωση του Μπάμπη Λυκούδη στην "Εισαγωγή" στην "Κριτική της Εγελιανής Φιλοσοφία του Κράτους και του Δικαίου" Εκδ.Παπαζήση

υ.γ. > και λίγη συμβουλιακή φιλολογία από ένα εξαιρετικό μπλογκ > Η Επανάσταση Δεν Είναι Κομματική Υπόθεση! – Όττο Ρύλε (1920)

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011




Βάζω 20€ σε ένα κουτί

Το ίδιο κι εσύ.

Τώρα το κουτί περιέχει 40€ και το ξέρουμε κι οι δυο.

Σου πουλάω το κουτί για 30€.

Και φεύγουμε και οι δυο με 10€ κέρδος.

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

ama diavazeis aufheben morfwnesai




When he was about thirty, Bey founded the Semiotext(e)-Autonomedia Publishing group in New York ?!






Διαβάζω πριν κάτι μέρες στο τελευταίο τεύχος των aufheben (#19) στο κείμενο earthquackes, crack-heads and utopias την παρακάτω υποσημείωση (η μτφ δικιά μου):

"Η έννοια των ΠΑΖ (προσωρινά αυτόνομες ζώνες) του Χακίμ Μπέι θεωρεί ότι δεν μπορούμε να νικήσουμε, οπότε αντί να υπερασπιστούμε την κατάληψή μας την κάνουμε με τα υπάρχοντά μας σε μια βαλίτσα και προσπαθούμε να ξεκινήσουμε μια νέα κατάληψη κάπου αλλού, αμέσως πριν φτάσουν οι δικαστικοί κλητήρες και οι μπάτσοι. Οι "ΠΑΖ" προφανώς σημαίνουν τέλος στις μάχες τύπου Claremont Road, και αντίθετα προτείνουν μια διαρκή δυναμική "ενδοχώρα" "εξεγερμένων" που συνυπάρχουν με το σύστημα. Ο Holloway θεωρεί ότι η δικιά του έννοια περί "ρωγμών" πάει πέρα από τις ΠΑΖ (Crack Capitalism, σελ. 53) αλλά παρόλα αυτά ξοδεύει πολλές σελίδες για να περιγράψει τις εντυπωσιακές ομοιότητες ανάμεσα στα δύο. Τελειώνει τη σύγκριση με τον ισχυρισμό ότι η ρωγμή αντίθετα με την ΠΑΖ κρατά ζωντανή την "συνολική μεταμόρφωση της κοινωνίας", αλλά δε λέει πως. Προς υπεράσπισή του, ωστόσο, θα προσθέταμε (και ίσως θα έπρεπε να είχε σκεφτεί να το προσθέσει και ο ίδιος) πως ίσως η βασική διαφορά ανάμεσα στη ρωγμή και στην ΠΑΖ είναι πως μόνο η δεύτερη έχει σαν πραγματικό της σκοπό το να εόναι όχημα για την παιδοφιλία του συγγραφέα. Βλ. http://libcom.org/library/leaving-out-ugly-part-hakim-bey "

Καταρχήν να πω ότι ποτέ δεν συμπάθησα τον χακίμ μπέι και τις αντι-κουλτουριάρικες μαλακίες του ούτε μπήκα στον κόπο να διαβάσω εκτενώς αυτά που λέει, ειδικά ξέρωντας τις ροπές του προς το μυστικισμό, το σουφισμό και λοιπές αηδίες. Ωστόσο κουφάθηκα βλέπωντας πως μπορεί ένα κομμουνιστικό περιοδικό να χρησιμοποιεί σαν κριτική για μια θεωρία, μια προσωπική επίθεση για τον συγγραφέα του (ο καβάφης ήταν πούστης, ο ναμπόκοφ δεξιός κ.λ.π. κ.λ.π.). Επειδή πάντως σκέφτηκα ότι μπορεί κάτι σοβαρό να κρύβεται πίσω από αυτή την ιστορία, και ίσως λέω το αγγλόφωνο κίνημα -όπου ο Hakim Bey είναι και πολύ ιν- μπορεί να θέλει να λύσει κάποιους ανοιχτούς λογαριασμούς, έδωσα μια δεύτερη ευκαιρία στους aufheben και διάβασα και το τύπου χιπ-χοπ-diss κείμενο τους από το παραπάνω λίνκ. Καμία βελτίωση ούτε εκεί: ξεκινάει με το άθλιο κολάζ που αν το έβλεπε ο Tony Duvert θα έλεγε ότι βγήκε από συντηρητικό εγχειρίδιο διαπαιδαγώσησης παιδιών, που διδάσκει να μην παίρνουμε καραμέλες από αγνώστους και κατασκευάζει την κατηγορία του "ξένου" ως τερατώδους και επικίνδυνου, και συνεχίζει με βιογραφικού τύπου πληροφορίες συχνά στα όρια του κουτσομπολιού.

Δε θα επεκταθώ κι ούτε θα ασχοληθώ παραπάνω με τη βασιμότητα των "κατηγοριών" όχι γιατί πιστεύω πως "τα άπλυτα του κινήματος δεν πρέπει να βγαίνουν στη φόρα (πράγμα που ακούγεται σαν ιδανικό της Μαφίας" αλλά γιατί δεν βλέπω καμία άμεση αναγκαιότητα.

Αντίθετα προτείνω να διαβάσετε το παρακάτω κείμενο του luther blissett. Τι καλύτερος τρόπος να "ξεσκεπάσεις" τη φαιδρότητα ενός συγγραφέα αποκαλύπτωντας την κενότητά των αναγνωστών του: http://www.lutherblissett.net/archive/171_en.html

Ορίστε και ένα παλιό αγαπημένο diss που φαίνεται να ακολουθεί -αν και περικλείωντας και μια έμμεση υπόγεια αναγνωριση- με τη φόρμουλα του blisset:



υ.γ. 1. http://mutantjazs.blogspot.com/2009/01/back-from-grave.html
2. http://gourmet-prolet.blogspot.com/2010/04/media.html

Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

ΣΚΕΤΗ ΠΟΙΗΣΗ


Τις κυριακές πρέπει να κάνεις ησυχία

κι αν έξω απ΄τα παράθυρά σου

ο θόρυβος υπάρχει ακόμα

τα μέσα σου

να μένουν ακίνητα και σιωπηλά

.


Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

Τι θέλω από το νέο έτος

η νέα χρονιά θέλω να με κάνει έτσι δυνατό και ρωμαλέο για να αποφεύγω τους κακούς