Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Obsessions


Ήμουν άκαμπτη και ψυχρή, ήμουν μια γέφυρα, απλωνόμουν πάνω από έναν γκρεμό, από κει μπηγμένες οι μύτες των ποδιών απο δω τα χέρια, είχα γαντζωθεί με τα δόντια από το χώμα που θρυμματιζόταν. Οι άκρες από το πανοφώρι μου ανέμιζαν δεξιά και αριστερά. Στο βάθος θορυβούσε το παγωμένο ποτάμι με τις πέστροφες. Κανένας διαβάτης δεν έφτανε στα απρόσιτα αυτά υψόμετρα, η γέφυρα δεν ήταν ακόμα καταχωρημένη στους χάρτες. Έτσι απλωμένη περίμενα- έπρεπε να περιμένω: μια γέφυρα, έτσι και κτιστεί, δεν μπορεί να πάψει να είναι γέφυρα, εκτός κι αν γκρεμιστεί. Μια φορά, προς το βράδυ, ήταν το πρώτο ήταν το χιλιοστό, δεν ξέρω, ένα κουβάρι οι σκέψεις μου, κλωθογυρίζαν διαρκώς- προς το βράδυ το καλοκαίρι, πιο σκοτεινό το βουητό του νερού, άκουσα το βήμα ενός άνδρα. Έλα σε μένα, έλα σε μένα. Τεντώσου γέφυρα, ετοιμάσου, σανίδι χωρίς κιγκλίδωμα, βάστηξε αυτόν που σε εμπιστεύτηκε, εξομοίωσε ανεπαίσθητα την αστάθεια του βήματος του, αλλά αν ταλαντεύεται εκσφενδόνισε τον στην αντίπερα μεριά. Ήρθε, με τη μεταλλική μύτη του ραβδιού του με δοκίμασε, έπειτα ανασήκωσε τις άκρες του παλτού μου και τις έστρωσε πάνω μου, πέρασε τη μύτη μέσα από το θάμνο των μαλλιών μου και την άφησε για πολλή ώρα εκεί, πιθανότατα ατενίζοντας πέρα μακριά. Τότε όμως-τον φανταζόμουν ήδη μακριά, πέρα από βουνά και λαγκάδια- πήδησε με τα δυο του πόδια καταμεσής στο κορμί μου. Ρίγησα από τον άγριο πόνο, ολότελα αμάθητη. Ποιός ήταν? Ένα παιδί? Ένας αθλητής? Ένας ριψοκίνδυνος? Ένας αυτόχειρας? Ένας αποπλανητής? Ένας εξολοθρευτής? Και στράφηκα να τον αντικρίσω. Γέφυρα που στρέφεται! Δεν είχα ακόμη στραφεί και γκρεμιζόμουν ήδη, γκρεμιζόμουν, και ήδη είχα ξεσκιστεί και σουβλιστεί στα μυτερά βότσαλα που τόσο ειρηνικά με κοιτούσαν πάντοτε μέσα από τα νερά που άφριζαν.

Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

L8 octbr myass review

Ξεκινάμε αυτό το επαιτιακό μαηας ρηβιού (κλεισαμε τρία και το γιορτάζουμε) παραδοσιακά με τα βιβλία που ξέχασα στο προηγούμενο μαηας

1. Γυναίκες στην πυρά . βιβλίο για το κυνήγι μαγισσών στην αρχή του καπιταλισμού. Μπροσούρα που καλύπτει σημαντικές ελλείψεις πάνω στο θέμα με το οποίο δεν έχουμε πολυασχοληθεί. Είναι ευχάριστo που σύντροφοι αξιοποιούν οσα διαβάζουν με τέτοιο τρόπο. κι ακόμη πιο ευχάριστο που η ελληνική μετάφραση αυτής της δουλειάς προέκυψε από τα μαθηματα αυτομόρφωσης της λαικης συνέλευσης αγίου δημητρίου

2. ένας τσετσένος σκύλος στη μασσαλία. ευκολοδιάβαστο βιβλίο, ευχάριστο, λίγο μπουρλέσκ σε κάποιες στιγμές και μάλλον όχι νουάρ παρόλο που έτσι γράφει το εξώφυλλο. αν και δεν ξέρω πως ορίζεται το νουάρ. ο ορίτζιναλ τίτλος είναι ένας τσετσένος σκύλος, το "στη μασσαλία" υποθέτω είναι επιλογή που συμβαδίζει διαφημιστικά με την προσθήκη του "νουάρ" στο εξώφυλλο. είναι το νουάρ στη μόδα? μπα? δεν το χα πάρει χαμπάρι

3. αμερικάνικη προλεταριακή λογοτεχνία - επιλογή, σύγχρονη εποχή. βιβλίο που υπήρχε κάμποσα χρονια στη βιβλιοθήκη αλλά δεν το είχα ανοίξει μέχρι που διάβασα αυτά εδώ http://panokato.blogspot.com/2010/07/blog-post_23.html . Μέχρι και τον πρόλογο προσπάθησα να διαβάσω - δεν τα κατάφερα - τόσο ψήθηκα... Γενικά το βιβλίο τα σπάει και είναι εκπληκτικό σε έκδοση του κκε να διαβάζεις για τους wobbllies (αναφέρονται ως Β.Ε.Κ.ίτες - πως λέμε κνίτες), για άγριες απεργίας και συγκρούσεις με μπάτσους, για σαμποτάζ κ.λ.π. Αλλά άμα συμβαίνουν στην αμερική αυτά καλά είναι, στην ελλάδα τα κάνει η ασφάλεια... τέσπα. τέλειο βιβλίο κατά τα άλλα. το αγαπημένο μου διήγημα είναι ο απεργοσπάστης... απλά τα σπάει ο απεργοσπάστης!

4. "Όποιος διαβάζει πολύ παραμορφώνεται" είναι μια αγαπημένη ρήση της φούσκας, την οποία προσπαθώ τελευταία να επαληθεύσω πειραμάτικά. Ο φουκώ στην ιστορία της τρέλας λέει ότι 17ο αιώνα ήταν συνήθης άποψη το ότι η λογοτεχνία και το θέατρο τρελαίνουν, ειδικά τις "ευαίσθητες γυναίκες" που είναι επιρεπείς σε τέτοιες μπαρούφες.

"Ο λακάν υπέδειξε πολύ ξεκάθαρα της επιλογή που έχει το υποκείμενο εάν ο Άλλος δεν υπάρχει και υπάρχει το πραγματικό. Οι δυο βασικές στάσεις που είναι δυνατόν να υιοθετήσει κάποιος απέναντι στο πραγματικό, είναι σύμφωνα με το λακάν, είτε η τρέλα είτε η διανοητική καθυστέρηση" > από το θεωρία της ψυχαναλυτικής θεραπείας του ζακ αλέν μιλλέρ. στο ίδιο βιβλίο το κεφάλαιο παρτενέρ-σύμπτωμα μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον - μ έβαλε και σε διάφορες σκέψεις για τον ανδρισμό μου. λέω να πάω στο στρατό μόνιμος για να τον τονώσω αμα είναι - κρυάδες. στ αρχίδια σας ε? χεστηκα.

η μπάτλερ αναφέρει πως στον πρώτο τόμο της γαλλικής έκδοσης της ιστορίας της σεξουαλικότητας υπάρχει κ το ημερολόγιο της http://en.wikipedia.org/wiki/Herculine_Barbin ξέρει κανένας για καμιά ελληνική έκδοση του βιβλίου που να το έχει???

ορίστε κι άλλες φουκωικές μαλακίες απαυτές που διαβάζω τελευταία, όπως θα λεγε κι ενας φίλος. http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=649380#649384

μόλις αποφάσισα ότι τα μαη ασσ ρηβιούζ σταματάν εδώ, γιατί είναι χαζομάρες. ο μον ντιε, κελ καταστροφ... να πάρτε μερικά βιντεάκια



υπάρχει τραβεστί που είναι υψηλόβαθμο στέλεχος σε μια τράπεζα ... αξιοπρεπέστατο (σικ). η μπέττυ γεννηθηκε στις ιστορικές φέρες έβρου...












ακούω: σέητζ φρανσις - λάη(φ), ταραντέλα - εσκελλέτοσ,
το καινούριο του μ.δέλτα - όχι πολύ καλό δυστυχώς...

Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Sandman quotes #2

Eπειδή έμαθα ότι κάποιοι πολύ λίγοι ψηθήκαν με Sandman, και γκουγκλάρανε και γκουγκλάρανε μετά το #1, και επειδή έχουμε και αγγλομαθές κοινό (hey dude), θα παραθέσω κάτι που το είχα σαν μανιφέστο στην εφηβεία μου. Έτσι για να θυμηθούμε τα παλιά, we could have been right all along...

Πάλι από volume 9, The Kindly Ones
(καλά αυτός ο τόμος πόσο γαμάτος είναι; Είναι να μη θυμώσουν οι τρεις κυρίες που είναι μία και τα κάνουν όλα πουτάνα... Έτσι να καταστρέφονται τα realms ένα ένα, βιβλιοθήκες και παρτέρια να γκρεμίζονται, να βλέπω νεραϊδούλες να μυξοκλαίνε και όνειρα να σφάζονται, όλα αυτά γιατί ο Dream νευρίασε λίγο τις Kindly Ones, αλλά πάνω απ' όλα ψυχραιμία παιδιά, μας λέει ο δικός σου, που προσεγγίζει τα όρια της απάθειας, δεν είναι δα και το τέλος του κόσμου ή των κόσμων, όχι, το Worlds' End είναι ο 8ος τόμος...)
και πάλι από τη Rose η οποία βέβαια την έχει ακούσει κανονικότατα από την παρουσία του/της Desire οπότε είναι αναμενόμενο να μας τα λέει λίγο γλυκανάλατα. Της τη λέει ωραία όμως ο/η Desire στο τέλος, παρ'τα στη μάπα κι εσύ και τα τριανταφυλλάκια σου και κράτα και τον αναπτήρα για να με θυμάσαι, αφήνοντας τον με τον καπνό απ' το τσιγάρο του/της ως μόνες αποδείξεις ότι ήταν ποτέ εκεί.


ROSE: Have you ever been in love?

DESIRE: You might say that.

ROSE: Horrible, isn't it?

DESIRE: In what way?

ROSE: It makes you so vulnerable. It opens your chest and it opens your heart and it means someone can get inside you and mess you up. You build up all these defenses. You build up this whole armor, for years, so nothing can hurt you, then one stupid person, no different from any other stupid person, wanders into your stupid life...

You give them a piece of you. They don't ask for it. They do something dumb one day like kiss you, or smile at you, and then your life isn't your own anymore.

Love takes hostages. It gets inside you. It eats you out and leaves you crying in the darkness, so a simple phrase like "Maybe we should just be friends" or "How very perceptive" turns into a glass splinter working its way to your heart.

DESIRE: How picturesque.

ROSE: It hurts. Not just in the imagination. Not just in the mind. It's a soul-hurt, a body-hurt, a real gets-inside-you-and-rips-you-apart pain. Nothing should be able to do that.

Especially not love.

I hate love.

DESIRE: I think I preferred you, granddaughter, when you were stoically complaining about not feeling anything.


Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010

Ο μι τζί

Θα ήθελα να προσποιηθώ ότι δε συνέβη
ότι όλα είναι όπως πριν
αλλά δεν είναι
το είδα
κι ήταν ο βιαιότερος τρόπος για να φύγω από τα χρόνια της αθωότητας
όσοι δεν είναι σίγουροι, ας μην πατήσουν το play καλύτερα

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

μου παν να παρουσιαστώ

αφιερωμένο στα αλάνια μου που τα τρωει η μαμά πατριδα


χαχαχαχαχαχαχχα
γελάω μόνος μου

YOooooooooooooooooO