"Ο Γκέοργκ άλλαξε από τότε που μπήκε στο στρατό.Το γεγονός ότι ο πατέρας του ακριβώς; εκείνη την εποχή είχε περιπέσει σε δυσκολίες, πάνω απ' όλα όμως εκείνη η "βαρεμάρα, αυτή η απερίγραπτη βαρεμάρα του στρατού", είχαν πλήξει άσχημα τον καλό και υγιή νεαρό, που ήταν εργατικός και γεμάτος από τη χαρά της ζωής, τον άλλαξαν, "τον έκαναν κακό, σχεδόν κακότροπο". Ο εισαγγελέας ευγενικά αλλά σταθερά, διέκοψε τον ιερέα και είπε πως κάποιος ο οποίος μέσω της θητείας του σε έναν δημοκρατικό θεσμό όπως ο ομοσπονδιακός έγινε κακος, ναι κακότροπος - πράγμα βέβαια που μπροστά στα φρονήματα και το βιογραφικό της συνολικής φιλοσοφίας ζωής του πατέρα γκρουλ, όπως παρουσιάστηκε εδώ, δεν τον εκπλήσει-, θέλει δηλαδή να πει ότι όποιος έγινε εκεί κακότροπος θα πρέπει να είχε κάποια ορισμένη προδιάθεση γι' αυτό και η ερώτησή του προς το σεβαστό ιερέα: Πως ακριβώς εκδηλώθηκε η κακοτροπία του νεαρού Γκρουλ; Ο ιερέας εξίσου σταθερά και ευγενικά όπως και ο εισαγγελέας διαφώνησε με την άποψή του για την προδιάθεση που χρειάζεται ένας νέος άνθρωπος για να γίνει κακός, ναι , κακότροπος, μέσω της στρατιωτικής θητείας. Τίποτα δεν είναι πιο καταστρεπτικό για έναν νέο άνθρωπο από την παρατήρηση και την εμπειρία μιας τέτοιας τεράστιας οργάνωσης, η σημασία της οποίας συνίσταται στην παραγωγή παράλογων ματαιοτήτων, σχεδόν του απολύτου μηδενός, δηλαδή του παραλόγου. Αυτή είναι η άποψή του για την υπόθεση και άλλωστε πρέπει και αυτός ο ίδος να είχε μια προδιάθεση προς την κακοτροπία αφού , το 1906 όταν υπηρέτησε ένα χρόνο ως εθελοντής στο πυροβολικό, η εμπειρία του από τη στρατιωτική ζωή ήταν ένα "κακόβουλος πειρασμός του μηδενισμού".
[...]
"Ο στόλφους τον ρώτησε επίσης γιατί έγινε στρατιώτης. Εκείνος απάντησε ότι είχε δώσει εξετάσεις και είχε αρχίσει να σπουδάζει Κοινωνιολογία. Μετά όμως λογάριασε τις απολαβές στον ομοσπονδιακό στρατό, έλαβε υπόψιν του επίσης τον αργό ρυθμό εργασίας σε αυτόν και έφτασε στο συμπέρασμα ότι, αν υπηρετήσει τουλάχιστον δώδεκα χρόνια, θα απολυθεί στα τριάντα του με μια ζουμερή αποζημίωση. Αν δε εντωμεταξεί έχει μαζέψει και οικονομίες θα μπορεί στη συνέχεια να ανοίξει ένα γραφείο στοιχημάτων. [...] Λίγο προτού πραγματικά αναγκαστεί ο πρόεδρος να τον διακόψει, είπε ακόμα πως στο στρατό λατρεύει ακριβώς αυτή τη συμπυκνωμένη βαρεμάρα. ¨οταν με βαρεμάρα και σχεδόν με απραξία λάποιος κερδίζει χρήματα και στο τέλος αποκτά και μια παχυλή αποζημίωση, ναι , αυτό είναι πολύ ευχάριστο. [...] εκτός αυτού έχει ανακαλύψει ότι η βαρεμάρα και η απραξία -εκτός βέβαια από ορισμένες χημικές ενώσεις- είναι τα καλύτερα ερεθιστικά, που ονομάζονται και αφροδισιακά, και για ερωτικά, δηλαδή σεξουαλικά βιώματα ενδιαφέρεται πολύ"
το τέλος ενός υπηρεσιακού ταξιδιού, χάινριχ μπελ, 1966
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου