αρες μαρες κουκουναρες

Μετά το χθεσινό χ από το μήτσο πουλικάκο στη συναυλία του μπι φεστ, ο κόσμος έμεινε με την ξενέρα και ακούει τα τραγούδια τους σε ηλεκτρικές συσκευές. Τα συζητάει επίσης σε ηλεκτρικές συσκευές όπως εγώ με τη φούσκα εχθές και πως το φερε η κουβέντα προέκυψε και ο σταμάτης σπανουδάκης ο οποίος για όποιον δεν το ξέρει πριν πέσει στο χριστιανισμό και στη δεξιοΐνη, έκανε τα ναρκωτικά που ήταν της μόδας τόοοτε, αφού ήταν και στον εξαδάκτυλο και γενικά σε εκείνη τη μουσική τάση με τα μαλλιά και τα χαϊμαλιά. Αυτά βέβαια τα άφησε πίσω του, γνώρισε τη φώτιση και κάνει τεμενάδες σε έναν άλλο εξαδάκτυλο πλέον - τον κωκό.

Θυμήθηκα λοιπόν με αφορμή όλο αυτό το παραπάνω, τη δήλωση του τελευταίου -του προτελευταίου δηλαδή, τελευταίο είπα τον άλλο- για το καραμανλή, ο θεός να μου κόβει χρόνια και να του δίνει μέρες να κυβερνάει -ή κάτι τέτοιο. Αυτή η ευχή, όπως τη σκεφτόμουνα, πίσω από την σε πρώτη ανάγνωση, επίκληση του θείου και παραδοχή της παντοδυναμίας του πάνω στα της ζωής, φαίνεται να κρύβει μια υπόγεια παραδοχή για το θεό ώς άδικο ον, αφού για να δώσει λίγες μέρες σε έναν ανθρωπό, απαιτεί χρόνια ολόκληρα από έναν άλλο φουκαρά. Τώρα που το σκέφτομαι, μήπως είναι ανάποδα η παροιμία? μμμμ... τέλοσπάντων . Στον καιρό των τσιγγάνων έχει ένα ωραίο επεισόδιο για τη σχέση του "λαϊκού νου" με το θείο, εκεί όπου ένας χαρτοπαίχτης επικαλείται το θεό για να κερδίσει υποσχόμενος ότι άν κερδίσει θα του είναι πιστός και όταν χάνει του κατεβάζει καντήλια. Χεστήκατε ξερω...

Το τραγούδι που ακολουθεί αφιερωμένο στα παιδιά που ... έχουν κακούς σκοπούς, με την ευχή μεθαυριο -όσα εξ αυτών δύνανται- να τους υλοποιήσουν. Για μας τα υπόλοιπα ...να φύγει αυτός ο χειμώνας