Παρασκευή, ώρα 10μμ, ενώ όλοι είναι κρεμασμένοι στις τηλεοράσεις, σε σπίτια και καφενεία, παρακολουθώντας τον αγώνα, στον οποίο εναποθέτουν την εκδίκηση της πληγωμένης εθνικής τους υπερηφάνιας, σ'ένα λόφο μίας ακριτικής νήσου "η στέγη της παναγιάς" λυσσομανάται από τον καυτό άνεμο και τις φωνές. Αντικείμενο του καυγά 4 γέροντες, τους οποίους μία κοινωνική λειτουργός σε εντεταλμένη αποστολή από το τμήμα πρόνοιας της περιφέρειας και μία πρώην διευθύντρια γηροκομείου έμπλεη ζήλου και δουλικότητας προς τη μητρόπολη, θέλουν να μετακινήσουν παρά τη θέλησή τους. Καμια 15αριά άτομα, εργαζόμενοι και αλληλέγγυοι, κλείνουν την πόρτα στις κυρίες με τις καμέλειες και τις διώχνουν από τον επίμαχο χώρο. Με αλυσιδωτά τηλεφωνήματα και λίγο αφού σφυρίχτηκε η λήξη και η πλήξη του εθνικού φρονήματος, στο χώρο καταφθάνουν αλληλέγγυοι. Βερίκοκα και κουβέντα, τηλεφωνήματα και νομικοί όροι, ιδρώτας και παγωμένη μπύρα. Οι προαναφερθείσες κυρίες μεταβαίνουν στο κοντινότερο Α.Τ. να ζητήσουν βοήθεια για την επίτευξη της αποστολής τους. "Έχουμε εντολή και κάτι τραμπούκοι δεν μας αφήνουν να την εκτελέσουμε" "Πόσοι είναι, κυρίες μου;" " Περίπου 80, κύριε αξιωματικέ" "Και νομίζετε κυρίες μου ότι για 700 ευρώ θα τρέχω μέσα στη νύχτα να τα βάλω με 80 άτομα;!;"
σημείωση 1 : στην ακριτική αυτή νήσο τα αυτοκίνητα δεν περνάνε κτεο γιατί
κανένας δεν θα τα σταματήσει να τα ελέγξει και για να κοπούν κλήσεις, εισάγονται λιμενικόμπατσοι από τα γύρω νησιά
σημείωση 2 : η ιστορία είναι αποκύημα της φαντασίας, οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα είναι απολύτως τυχαία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου