Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Mind games

Γελώ με τον μοναχικό που ισχυρίζεται πως στοχάζεται τον κόσμο. Δεν μπορεί να στοχαστεί διότι, καθώς είναι ο ίδιος το κέντρο του στοχασμού, αδυνατεί να συλλάβει αυτό που δεν έχει κέντρο. Φαντάζομαι πως ο κόσμος δε μοιάζει μεκανένα διαχωρισμένο και κλειστό στον εαυτό του πλάσμα , αλλά σε εκείνο που περνάεi από τον ένα στον άλλον όταν γελάμε, όταν αγαπιόμαστε. Και καθώς το φαντάζομαι, η απεραντοσύνη ανοίγεται μπροστά μου και χάνομαι μέσα της.





Ο αρχικός τίτλος του βιβλίου αυτού ήταν Η Οικογένεια Τζόνσον. Η έκφραση "Οικογενεια Τζόνσον" ανήκει στην εποχή που άλλαζε ο αιώνας και χαρακτήριζε τους ανεξίκακους αλήτες και κλέφτες. Με τον καιρό έφτασε να σημαίνει έναν ολόκληρο κώδικα συμπεριφοράς. Ο Τζόνσον τιμά τις υποχρεώσεις του. Ο λόγος του εκτιμιέται και αξίζει να συνεργαστείς μαζί του. Κοιτάζει πάντοτε τη δουλειά του. δεν είναι αδιάκριτος ούτε φαρισαίος ή πρόξενος φασαριών. Όταν παραστεί ανάγκη θα προσφέρει βοήθεια και ουδέποτε θα μείνει αδιάφορος μπροστά΄σε κάποιον που πνίγεται ή παγιδεύτηκε κάτω από ένα αμάξι που έχει πιάσει φωτιά.



[...]I WILL SAY JUST A WORD CONSERNING THE THERAPEUTIC METHODS EMPLOYD IN THE CASE OF THE LITTLE GIRLS: MEDICAMENTS HAD NO EFFECT. NEITHER SEDATIVES NOR TONICS MET WITH ANY SUCCESS. NOR DID SHOWERS AND WARM BATHS BRING ABOUT A RETURN TO NORMAL. MORAL THERAPY WAS EQUALLY INEFFECTUAL. ADVICE, COAXING,CARESSES, INTIMIDATION, THE CRUELLENT PUNISHMENT, RELIGION WITH ITS THREATS AND PROMISES, NOTHING COULD DISSUADE THESE POOR CHILDREN FROM YIELDING TO THEIR FATAL ADDICTION!

PUBIC BELT, STRAIT JACKET, STRAPS, BONDS, THE MOST ASSIDUOUS SUPERVISION ONLY RESULTED IN THE INVENTION OF NEW EXPEDIENTS INSPIRED BY RUSE AND SUBTLETY.

CAUTERISATION BY HOT IRON ALONE GAVE SATISFACTORY RESULTS [...]



[...] London. He was 34 years old. He 'd never been able to make love to a woman. Can you imagine the anguish of a 34-year-old-man who wants to make love and can't? You know me well, naturalyy I accepted him right away. [...]



Το μόνο που μπορεί να ενώσει τον πλανήτη είναι ένα ενιαίο διαστημικό πρόγραμμα... η γη γίνεται διαστημικός σταθμός, και ο πόλεμος απλώς εκλείπει, χάνει τη σημασία του, γίνεται εντελώς παράλογος μέσα στο πλαίσιο των ερευνητικών κέντρων, των διαστημικών λιμένων, και τη χαρά να δουλεύεις μαζί με ανθρώπους που συμπαθείς και σέβεσαι για έναν κοινό αντικειμενικό σκοπό που θα αποφέρει όφελος σε κάθε εργαζόμενο. Η ευτυχία είναι υποπροϊόν της λειτουργίςα. Ο πλανητικός διαστημικός σταθμός θα δώσει σ' όλα τα μέλη του την ευκαιρία να ασκήσουν τη λειτουργία τους.

3 σχόλια:

paki είπε...

http://whenyouawake.com/2009/10/28/mixin-with-the-devil-makes-three/

marimar juanita είπε...

μα τι οίστρος είναι αυτός???
λοιπόν καταρχήν μιλάς με γρίφους γέροντα ή έχει γίνει το μυαλό μου κιμάς με το μεσοπόλεμο και δεν καταλαβαίνω τπτ.
τον κ Vic Chesnutt, δεν τον εξέρω αλλά καλά τα λέει. Για τον Antony την άποψη μου τη ξέρεις...σε λίγο θα ανεβάσει και ο Johnny Mnemonic Tonino Carotone!!!οι The Devil Makes Three μου θύμισαν ένα καλοκαίρι πίσω από τη ροτόντα που έπαιζαν κάπως έτσι κάτι τύποι..ωραία χρόνια...για να μην τα πολυλογώ, το τέλος ήταν καταπληκτικό.ο Seu Jorge είναι και γαμώ τα παιδια,μα πως τα λέει έτσι ωραία βρε παιδί μου. τον θυμαμαι και από την ταινία που πεταγόταν στο ξεκουδουνο και λαλούσε δυο φωνήεντα. παρε και μια ωραία διασκευή από τον ιδιο http://www.youtube.com/watch?v=575oLZdxfow&feature=related τελοσπάντων,αυτ(ι)ά είχα να πω.ταπα και ξαλαφρωσα.

πακιμπόη είπε...

είναι απλά αποσπάσματα από διάφορα βιβλία γιαυτό φαινονται μυστηριώδη! πουλ-μούρ, ξέρεις...
ο vic είναι πολύ καλός, και αυτό το τραγούδι είναι από το dark night of the soul των dangerrmouse-sparklehorse. μου θυμίζει το φρόυντ, το άγχος ευνουχισμού, το οιδιπόδειο και τέτοια... ο άντονυ τουλάχιστον τραγουδάει του λου ρηντ, δε λέει τα δικά του. δώστου μια δεύτερη ευκαιρία του παιδιού, μην είσαι τόσο αυστηρή. δε βλέπεις που σε κάθε συναυλία κλαίει; τον έχετε καταστρέψει!
οι devil είναι γαμώ, όπως και οι επιλογές τους που έβαλα στο κόμμεντ, κατέβασε να γουστάρεις. για το seu δεν ήξερα ότι είναι από κείνη την ταινία τα τραγούδια. πω, πω... πάντως αν και ο δίσκος του bowie είναι αξεπέραστος, κατάφερε να τα πει κι αυτός με τρόπο που δεν είναι αδιάφορα... μπράβο, μπράβο...

υ.γ. κουλτούρα και στα μούτρα σου!
υ.γ.2 οι 2 ωδές στον αυνανισμό έμειναν ασχολίαστες βλέπω :-Ρ