Σάμμερ Ρηβιού Μάη Αςς

"Αν θέλετε να υποχωρήσετε μπροστά στην πραγματικότητα διαβάστε φίλιπ ροθ, διαβάστε τους κατεστημένους συγγραφείς των μπεστ σέλλερς" γράφει ο φίλιπ ντικ κάπου στην εισαγωγή του do androids dream of electric sheep? Εγω το έκανα' και το πρώτο, αλλά και να διαβάσω φίλιπ ροθ. Για μπεστ σέλλερ διάλεξα το τελευταίο τεύχος του soul, δεν ξέρω αν πιάνεται, α! και τον χρηστίδη' αυτό πιάνεται σίγουρα. Στο παντρέυτηκα έναν κομμουνιστή ο ροθ σου αφήνει στο τέλος τη γεύση αυτή του σοφού γέρου που ως γέρος είναι και συμβιβασμένος. όμως ξέρει να λέει καλές ιστορίες, άλλο αν το ηθικό δίδαγμα δεν είναι αυτό που θέλεις... δεν μπορείς παρά να ακούς προσηλωμένος, ε και από ευγένεια, κουνάς και το κεφάλι με συγκαταύαση όταν παρεμβάλονται και αναφορές στο απόσταγμα της ζωής, στα μεγάλα συμπεράσματα και τις ανασκοπήσεις των λαθεμένων επιλογών και των ουτοπικών λαθών και ονειροπολήσεων της νεότητας.

ο στήβεν σέριλ δεν ξέρω αν είνα μπεστσελεράς, όμως το "ο μινώταυρος κάνει διάλειμμα για τσιγάρο" έχει αυτά τα amazing, extraordinary, magnifique και τέτοια στο εξώφυλλο. Ο μινώταυρος εκπεσών, αξανθρωπισμένος, σε σύγκρουση με την τερατώδη φύση του δουλεύει μάγειρας σε ένα εστιατόριο και προασπαθεί να προσαρμοστεί σε μια ημι-αφιλόξενη καθημερινότητα. Καλή ιδέα, άσχημα εκτελεσμένη. Με μόνο ίσως ενδιαφέρον στοιχείο την αδυναμία του Μ να μπει (αλλά και απέχθεια του προς) στις ανδρικές παρέες - Ένα τέρας αποκλεισμένο από τις ανόσιες φαλλοκρατικές συμμαχίες. Καλό. Να μην το διαβάσετε εκτός κι αν σκοπεύετε να το ξαναγράψετε, αλλά καλύτερα, ή να το κάνετε ταινία. Ένα κακό βιβλίο μπορεί να γίνει καλή ταινία λέει ο ταρκόφσκι (τι γνώσεις έχω ο άτιμος. σματς, σμουτς (σ.σ. με φιλάω) ).

"Ο αρσέν λουπέν και το κρυστάλλινο πώμα" - κλασσικός. Πολύ ενδιαφέρον το παιχνίδι με το φανερό-αφανές. Ο μωρίς λεμπλάν προφανώς είχε διαβάσει το "κλεμμένο γράμμα" του Πόε -νομίζω κιόλας ότι το αναφέρει στην ροη- και έπαιξε πάνω στην ίδια ιδέα. Έχει πλάκα που το διάβασα μερικές μέρες μετά το σεμινάριο για το κλεμμένο γράμμα, του Λακάν. Τον προτείνω το συνδυασμό ανεπιφύλακτα. Ο Λακάν είναι βαρύς βέβαια αλλά το αστυνομικό μυθιστόρημα βοηθάει στη χώνεψη.

Σαρα Παρέτσκι-Ολική Αναπηρία. Αστυνομικό με ντετέκτιβ, διευθαρμένους συνδικαλιστές, μεγαλοασφαλιστές, εξεγερμένους νεολαίους, γιάπηδες κ.ο.κ. Έχει γίνει και ταινία σου λέει με την ηρωίδα του που φέρει και το όνομά της. Την έπαιζε η καθλιν τέρνερ σου λέει. Αυτή που έπαιζε και στο η μαμα παραμονεύει στο σκοτάδι, το θυμάσαι; Αυτό το χε σκηνοθετήσει ο john waters, αυτός του pink flamingos ντε! Τρελή trivia; Είμαι θυσαυρός γνώσεων λέμε. σματς, σμουτς, σματς.

"Η καθημερινή ζωή στο ψυχιατρείο"-ασημακόπουλος. Ενδιαφέρεται κανείς για αυτό το βιβλίο; Ασε καλύτερα καλοκαιριάτικα. Έχει και ζέστη, θέλουν κάθε μέρα πλύσιμο με το λάστιχο τα λάχανα...

"Εγώ έχω και αισθήματα ρε Γκεβγκέ δεν είμαι σαν αυτό το γαιδούρι"
τον έφτασαν. επιτάχυνε. επίθεση:
"δηλαδή ρε γιώργο, τι είναι ο άλλος απέναντι σου; η θήκη για το πουλάκι σου; η υποδοχή του πέους σου; το φουρνάκι για το ψητό σου; η κάλτσα σου; το γάντι σου; το σκουφάκι σου; δεν είσαι μόνος σου στο σύμπαν ρε γιώργο".
"το πιστεύεις αυτό;" ρώτησε ο λοχίας με πυρετικό ενδιαφέρον
"ποιο;"
"ότι δεν είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν"
ο σμάχος έκοψε βήμα.
"τι εννοείς;" μουρμούρησε καχύποπτα.
"ότι υπάρχουν κάπου μακριά εξελιγμένες μορφές ζωής με υπεραναπτυγμένη ευφυία, έτοιμες να επικοινωνήσουν μ' εμάς, να μας δώσουν τα φώτα τους να μας βοηθήσουν επιτέλους να κατανοήσουμε μια και καλή τα μυστήρια της ύπαρξης και του απείρου»

«τι λες βρε ηλίθιε;»

ο σμάχος σταμάτησε και κοίταζε σαν χάχας

«ξύπνα γιώργο φτάσαμε»

είχαν φτάσει στα στάγερ. Διάφοροι φαντάροι τους κοιτούσαν απορημένοι.

[από το ο τυχερός αριθμός του δόκτορος Μπου και άλλες καλοκαιρινές ιστορίες]

Είδατε το είχα πει εγώ, πριν καν διαβάσω το χρηστίδη. πελέ ή μαραντόνα και λοιπές αναζητήσεις, το καλοκαίρι... Η ιστορία με δικαίωσε.

Ο χρηστίδης είναι οριακός για το γούστο μου' στα ευφυολογήματα του, τον αυτοσαρκασμό και αυτοχλευασμό, το παραλογο και το τυχαίο, ακροβατεί ανάμεσα στο κοινότοπο και το ευχάριστα αναγνώσιμο. Ο ΠανΚ το κάτέχει το είδος πολύ καλύτερα αλλά είναι diy τύπος και χάνει την ευκαιρία να τα τσεπώσει απ τον καστανιώτη. κρίμα για τον ίδιο (και τον εκδότη), ευχάριστο για την ανθρωπότητα. Αλήθεια ρε ΠανΚ εσύ για το χρηστίδη τι λες;

τον hans bellmer τον ανέφερα ήδη. η ανατομία της εικόνας, εκδόσεις άρκτος, σε μτφ. μιας αγαπημένης φίλης ξανθης παναγιάς. Διάβασα και ένα που δε διαβαζότανε και το άφησα μισό, αλλά δεν λέω ποιο, δεν κάνει. Γενικά θα έπρεπε να απαγορεύουν σε ανθρώπους να εκδίδουν πριν να κλείσουν τα 18. Μέχρι και ο λωτρεαμόν που γενικά βιαζόταν περίμενε μέχρι τα 22.

αυτά. βαρέθηκα να γράφω. αν τα είχα γράψει στη soul θα είχα πληρωθεί. κι αυτό με πληγώνει...