Μετάφρα του προηγού ή ... περίπου

I

"Πως θέλεις να σε φωνάζω όταν το εσωτερικό του στόματός σου παύει να μοιάζει με τα λόγια, όταν τα στήθη σου είναι γονατισμένα πίσω από τα δάχτυλά σου κι όταν τα πόδια σου ανοίγονται ή κρύβουν τη μασχάλη, όταν φλέγεται η ωραία σου μορφή...
Η φορεσιά σου θα έπρεπε λοιπόν να ταυτίζει τα στήθη σου με την εικόνα των γλουτών σου, την τυπωμένη στο τρίχρωμο ύφασμα. Οι γάμπες ανοίγουν έτσι δεξιά κι αριστερά στο μήκος των παραγεμισμένων μανικιών και οι λευκές νάυλον κάλτσες, μακριά γάντια με τριανταφυλλιές γραμμές, θα ωθήσουν τα δάχτυλά σουτ ώστε να είναι δύο φορές το μποτίνι, το τακούνι του οποίου παίρνει τη θέση ενός κορσέ του αντίχειρα και του οποίου η κόκκινη αιχμή είναι ο δείκτης.
Οι ώμοι έχουν το περίγραμμα των γοφών σου: στην πλάτη του φορέματος εμφανίζεται, αναποδογυρισμένο, το πρόσθιο μέρος σου, γυμνό, με τρόπο ώστε να ανυψώνεται ανάμεσα στους γλουτούς σου η κάθετος που στην εικόνα χωρίζει τα στήθη.
Το δεξί πόδι επαναλαμβάνεται κάμποσες φορές στα μαλλιά σου, αλλά σε αυθαίρετες διαστάσεις, επειδή τα μαύρα σου μαλλιά, στο χρώμα της πίσσας, και με τις ανταύγειες της βαζελίνης, είναι χτενισμένα σε ακανόνιστους κροσούς, ο καθένας από τους οποίους μοιάζει στο δεξι σου πόδι - μοι κροσσοί επανενώνονται στο βάθος της χαίτης σου, σε ορισμένα σημεία όπου κρύβεται ένα βλέμμα.
Όχι μικρότερα από ένα μεγάλο μάτι, τα αυτιά σου είναι τα χέρια του παιδιού που καταλαβαίνει το κεφάλι σου, καθώς το κουνάς με τα χέρια σου κι εκείνο δεν είναι μεγαλύτερο από σ'ενα που μαγαπάς..."

ΙΙ

"Ωραία μου, το πάθος σου να αποσυντεθείς διστακτικά μπροστά μου, χθες το βράδυ, η σύγχυσή σου, δεν μπορούσαν να είναι πιο θριαμβευτικά, μέχρι που να αγνοούν -και δεν πρόκειται παρά για λεπτομέρεια- πως η λευκή τράπουλα των εκατό οσταρίων του ποδιού σου ταίριαζε υπέροχα στο βελούδο των εντέρων σου.
Θέλεις να φτιάξουμε αύριο το καπέλο με τις μαύρες τουλίπες της μήτρας σου και να δοκιμάσουμε αυτή τη φορά να ανασηκώσουμε το δέρμα σου με αφετηρία τα οπίσθια στο μήκος της πλάτης μέχρι να καλύψουμε τη μορφή σου, εκτός από το χαμόγελό σου; Θα ήταν έτσι έτοιμο για το απόγευμα της κυριακής. Για τη Δευτέρα σου προτείνω το καπέλο-είδωλο, το σωσία της μορφής σου με πρότυπο τη φύση' για την Τρίτη, το καπέλο-χέρια και για την Τετάρτη το καπέλο-στήθος. για την Πέμπτη, θα τελειοποιήσουμε αυτή τη μορφή με το ρυθμό που αγαπάς, την αριστερή πτέρυγα του ιλιακού οστού της λεκάνης σου, στολισμένο με φροντίδα με μαύρη κλωστή, που θα υπογραμμίζει την επιφάνεια ακολουθώντας τη, θα σκύβει ελαφρά προς το αυτί σου και θα είσαι όμορφη. Όσο για μένα, αναρωτιέμαι αν θα φοράω το εφαρμοστό παντελόνι το φτιαγμένο από τις χωρίς ραφές γάμπες σου, κοσμημένο στο μήκος των εσωτερικών πλευρών με ψεύτικα περιττώματα.
Από τη στιγμή που θα είμαι ακινητοποιημένος κάτω απ' την πτυχωτή σου φούστα τη φτιαγμένη από όλα σου τα δάχτυλα, θα νιώθω κουρασμένος: θα έχω λύσει τις κορδέλες με τις οποίες περιβάλλεις την υπνηλία του αγέννητου καρπού σου, ενώ εσύ θα φυσάς μέσα μου το άρωμα σου και τον πυρετό σου ώστε στο άπλετο φως, από το εσωτερικό του φύλου σου να βγαίνει το δικό μου..."

[δυο πρότυπα ερωτικών επιστολών του Hans Bellmer]