[Κ.Μαρξ, Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη]
1(α)[από κάποιο από τα "επίσημα" μμε]
Χτύπημα στο πρόσωπο με μινιατούρα του Καθεδρικού του Μιλάνου δέχθηκε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι την ώρα που υπέγραφε αυτόγραφα μετά από συγκέντρωση στο Μιλάνο. Ο τηλεοπτικός φακός κατέγραψε τον Καβαλιέρε σαστισμένο να καταρρέει, αιμορραγώντας από το μύτη και το στόμα. Ο άνδρας που χτύπησε τον Ιταλό πρωθυπουργό συνελήφθη.
Αρχικές πληροφορίες του ιταλικού ειδησεογραφικού πρακτορείου Ansa έκαναν λόγο για αντικείμενο που εκσφενδονίστηκε εις βάρος του Ιταλού πρωθυπουργού. Τελικά, αποδείχθηκε ότι ο 73χρονος Καβαλιέρε δέχθηκε μπουνιά -και μάλιστα πιθανώς με μεταλλική μινιατούρα του Καθεδρικού του Μιλάνου που κρατούσε στα χέρια του ο δράστης, σύμφωνα με δηλώσεις αυτοπτών μαρτύρων.
Είχε προηγηθεί μία μακρά και έντονη ομιλία του Ιταλού πρωθυπουργού μπροστά σε συντηρητικούς υποστηρικτές του στο Μιλάνο.
Ο τηλεοπτικός φακός έδειξε εικόνες του Μπερλουσκόνι να αιμορραγεί από τη μύτη και το στόμα, καθώς οι συνεργάτες τον σήκωναν στα πόδια του. Βιαστικά οδηγήθηκε στο αυτοκίνητό του, αλλά αμέσως βγήκε έξω, προφανώς θέλοντας να δείξει ότι δεν έχει τραυματιστεί βαριά.
Αφότου κοίταξε προς το πλήθος, οι συνεργάτες του τον έσπρωξαν πάλι μέσα στο πρωθυπουργικό όχημα.
Το δίκτυο SKy TG24 μετέδωσε ότι ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο στο Μιλάνο για να δεχθεί τις πρώτες βοήθειες και θα παραμείνει για 24ωρη παρακολούθηση. «Είμαι πολύ καλά, είμαι πολύ καλά» δήλωσε από το νοσοκομείο ο Ιταλός πρωθυπουργός.
Ο δράστης, ένας άνδρας γύρω στα 30 ή τα 40, συνελήφθη αμέσως μετά το περιστατικό.
Σύμφωνα με την Corriere della Sera, μία μικρή ομάδα διαδηλωτών φώναζε συνθήματα κατά του Μπερλουσκόνι στη διάρκεια της ομιλίας. Επιχείρησαν να προπηλακίσουν τον Καβαλιέρε, χαρακτηρίζοντάς τον γελοίο. Εκείνος τους απάντησε επανειλημμένως «ντροπή σας». Ακολούθησε συμπλοκή μεταξύ των διαδηλωτών και του προσωπικού ασφαλείας.
Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης ο Μπερλουσκόνι δήλωνε στους υποστηρικτές του: «Με περιγράφουν σαν τέρας, αλλά δεν νομίζω ότι είμαι, πρώτον γιατί είμαι εμφανίσιμος και δεύτερον γιατί είμαι σεμνό παιδί».
Δεν έχει γίνει γνωστό εάν ο άνδρας που επιτέθηκε στον Μπερλουσκόνι ήταν ένας από αυτούς που διαμαρτύρονταν.
1(β)[από κάποιο από τα "εναλλακτικά" μμε]
Επιστολή έστειλε στον Ιταλό πρωθυπουργό ο 42χρονος Μάσιμο Ταρτάλια, ο οποίος το βράδυ της Κυριακής πέταξε σιδερένιο αντικείμενο στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, τραυματίζοντας τον. Στην επιστολή ο Ταρτάλια εκφράζει τη μεταμέλειά του για την «επιδερμική, θρασύδειλη και απερίσκεπτη» πράξη του, όπως τη χαρακτηρίζει.
Ο Μάσιμο Ταρτάλια δηλώνει στην επιστολή του πως «δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του» σε αυτήν την πράξη και τονίζει πως «έδρασε μόνος» και απέκλεισε «κάθε μορφή πολιτικής δράσης και συμμετοχής», δηλώνουν οι συνήγοροί του.
Σύμφωνα με τα τελευταία ιατρικά ανακοινωθέντα, ο Μπερλουσκόνι θα παραμείνει στο νοσοκομείο για παρακολούθηση τουλάχιστον έως αύριο.
Ο 42χρονος Ταρτάλια αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης από 5,5 μήνες έως 5 χρόνια, σε περίπτωση που κριθεί ένοχος.
2.
Τη στιγμή που παρουσίαζαν την βιομηχανική ζωγραφική σ' ένα εκστατικό κοινό και στους ηλίθιους σχολιαστές των εφημερίδων (πού σοκαρίστηκαν κυρίως επειδή την έκθεση του Τουρίνου συμπλήρωναν (δυο κόβερ-γκέρλς ντυμένα με βιομηχανική ζωγραφική), οι ιταλοί καταστασιακοί υποχρεώθηκαν να δράσουν και σ' ένα άλλο πεδίο.
Στα τέλη του Ιουνίου ό Νούντσιο βαν Γκουλιέλμι, ένας κατά τα άλλα εντελώς ασήμαντος νεαρός μιλανέζος ζωγράφος, θέλοντας να τον προσέξουν προξένησε μερικές ελαφρότατες ζημιές σ' έναν πίνακα του Ραφαήλ («Ή στέψη τής Παρθενου»), κολλώντας στο γυαλί που τον προστάτευε μια χειρόγραφη προκήρυξη στην οποία έγραφε: «Ζήτω ή ιταλική επανάσταση! Κάτω ή εκκλησιαστική κυβέρνηση!». Ο Γκουλιέλμι συνελήφθη επί τόπου και χωρίς να του δοθεί η δυνατότητα να πει τίποτα, γι’ αυτήν μόνο την πράξη του τον έβγαλαν τρελλό και τον έκλεισαν στο ψυχιατρείο του Μιλάνου. Οι μόνοι που διαμαρτυρήθηκαν ήταν οι σύντροφοι του ιταλικού τμήματος της καταστασιακής Διεθνούς, μοιράζοντας την προκύρηξη «Υπερασπίζετε παντού την ελευθερία» στις 4 Ιουλίου, αφού πολλοί ιταλοί τυπογράφοι φοβήθηκαν να την τυπώσουν.
Διαπιστώνουμε, έλεγε η προκήρυξη, ότι το περιεχόμενο του κειμένου που κόλλησε ο Γκιουλιέλμι στον πίνακα του Ραφαήλ (…) εκφράζει τη γνώμη ενός μεγάλου αριθμού ιταλών, ανάμεσα στους οποίους και εμείς.
Θέλουμε να επιστήσουμε την προσοχή στο γεγονός ότι θεωρούν (…) επαρκή απόδειξη τρέλλας μια πράξη που στρέφεται ενάντια στην Εκκλησία και στις νεκρές πολιτιστικές αξίες των μουσείων.
Υπογραμμίζουμε πόσο επικίνδυνο είναι ένα τέτοιο προηγούμενο για όλους τους ελεύθερους ανθρώπους και για όλη την μελλοντική πολιτιστική και καλλιτεχνική ανάπτυξη.
Η ελευθερία είναι πρώτα απ’ όλα ελευθερία καταστροφής των ειδώλων.
Το κάλεσμά μας απευθύνεται σ’ όλους τους καλλιτέχνες και διανοούμενους της Ιταλίας, για να δράσουν άμεσα με σκοπό την απελευθέρωση του Γκιουλιέλμι από την ισόβια καταδίκη του. Ο Γκουλιέλμι μπορεί να καταδικαστεί μόνο με βάση το νόμο πού άφορα την καταστροφή δημόσιων αγαθών. Σε μια δεύτερη προκήρυξη με τίτλο «Να βοηθήσουμε τον Βάν Γκουλιέλμι!», ή οποία δημοσιεύτηκε στα γαλλικά στις 7 Ιουλίου, ό "Ασγκερ Γιόρν υποστήριζε την όλη υπόθεση στο όνομα τής Κ.Δ.:
Οι λόγοι πού οδήγησαν τον Γκουλιέλμι σ' αυτήν την πράξη βρίσκονται στην καρδιά της μοντέρνας τέχνης από τον Φουτουρισμό μέχρι σήμερα. Κανένας δικαστής, κανένας ψυχίατρος και κανένας διευθυντής μουσείου δεν μπορεί να αποδείξει το αντίθετο χωρίς να λέει ψέμματα (…) Η φωτογραφία του πίνακα του Ραφαήλ είναι μια επίσημη πλαστογραφία που στάλθηκε στον Τύπο όλου του κόσμου. Οι πραγματικές ζημιές πάνω στο πανί είναι τόσο ασήμαντες που δε φαίνονται σε μια αναδημοσίευση στις εφημερίδες. Οι γραμμές που φαίνονται στην φωτογραφία, δείχνοντας μια εκτεταμένη καταστροφή του πίνακα, στην πραγματικότητα είναι ένα σπασμένο γυαλί μπροστά στον πίνακα. Αλλά κι αυτές ακόμα οι γραμμές τονίστηκαν τεχνητά στις φωτογραφίες με άσπρους και μαύρους τονισμούς, έτσι ώστε να φαίνεται η ζημιά ακόμα μεγαλύτερη. Αντίθετα ζάρη σε μια τεχνική που περίεργα πέτυχε, το κείμενο του μανιφέστου που κόλλησε ο Γκουλιέλμι στον πίνακα είναι αδύνατο να διαβαστεί στις φωτογραφίες που αναδημοσίευσαν οι ιταλικές εφημερίδες.
Την επόμενη ακριβώς μέρα άνοιγε η έκθεση του Μιλάνου. Το ιταλικό μας τμήμα, ενισχυμένο με άλλους καταστασιακούς που βρίσκονται στην Ιταλία (το Μωρίς Βικέρτ από το βέλγικο τμήμα και το Γιορν), μοίρασε στο Μιλάνο αυτές τις προκηρύξεις μέσα σε μια ατμόσφαιρα γενικής εχθρότητας. Μάλιστα μια επιθεώρηση έφτασε στο σημείο να δημοσιεύσει μια ρεπροντυξιόν του Ραφαήλ αντιπαραθέτοντας μια ρεπροντυξιόν των τρελλών που θα θέλαν να καταστρέψουν το Ραφαήλ. Ωστόσο, προς γενική έκπληξη, στις 19 Ιουλίου ο Γκουλιέλμι αναγνωρίστηκε απόλυτα υγιής από το διευθυντή του ψυχιατρείου υου Μιλάνου και αφέθηκε ελεύθερος.
Το συμπέρασμα αυτού του επεισοδίου είναι αρκετά διδακτικό: ο Γκουλιέλμι που είχε φοβηθεί πάρα πολύ, για να μην τιμωρηθεί δέχτηκε να τον φωτογραφήσουν γονατιστό να προσεύχεται στην παρθένα του Ραφαήλ, εκληπαρώντας έτσι και την τέχνη και τη θρησκεία που είχε προσβάλει. Η σωστή τοποθέτηση του ιταλικού τμήματός μας σ’ αυτή την κατά τα άλλα απόλυτα ορθολογική υπόθεση, βοήθησε να μεγαλώσει η απομόνωσή μας από τον συρφετό της ιταλικής διανόησης – που ορισμένα νοσηρά στοιχεία της (όπως ο έμπορας Πιστόι, διευθυντής της επιθεώρησης Notizie), αφού με δόλο τριγυρνούσαν τους καταστασιακούς, κατάλαβαν και φανέρωσαν καθαρά το αληθινό τους στρατόπεδο: το Μισέλ Ταπιέ, τον εξαγόμενο γαλλικό νεοφασισμό, τους παπάδες που δεν μπορούν να ξεχάσουν.
[Ειδήσεις της Διεθνούς, Καταστασιακή Διεθνής τχ. 2, Δεκέμβριος 1958]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου