Γκουρμεδοποιημένο προλεταριάτο: Tι κερδίζεις & τι χάνεις

Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

2014.

Πατάς το play.

Όχι πια σε κασετόφωνο. Και ούτε και σε cd. Στο pc.

Bιολιά και πρόζα. Μύρισε '90.

3 κομμάτια στη σειρά. Βρώμα και smooth.

Και ύστερα μόνο βρώμα.

Αστεακή αποσύνθεση.

Γκραφίτι, χουντίλα και στάιλς πάνω σε μπάνγκερς.

Γλώσσα που την είχαμε ξεχάσει.

Σκιτάκια στην κληρονομιά των ντελασόουλ, για να λέμε και την αλήθεια...

Και ξανά βιολιά για τα γατάκια.

Και πάλι φανκίλα με μπάσα και τρομπέτες από το 90.

Προβλέψιμα θα πεις, αλλά ακόμα δεν είδες τίποτα.

Γιατί μόλις μπήκες στην τελευταία ενότητα.

Επιστροφή στα βασικά κι εγώ δεν περιγράφω άλλο.

Από το 12 αυξάνεται η ένταση.

Κορυφώνει στο 15.

Και κατεβαίνει ομαλά σκαλί σκαλί από το άγχος στις ουρές
και στα φαρμακεία για να σε αφήσει πάλι στο κενό.

Επιχειρηματικά όνειρα στον 21ο αιώνα και η εργατική κουλτούρα των άνεργων.

Αυτοοργανωμένα και αντιεμπορευματικά, από χέρι σε χέρι κι από megabyte σε megabyte.

Χωρίς μιντιακή κάλυψη και προμόζ.

Χωρίς την αηδία.