48ωρη Απεργία

Το πρωί περιπλανήθηκα στο κέντρο της πόλης, όχι χωρίς σκοπό όπως έκαναν οι καταστασιακοί, αλλά για δουλειές. Είδα τις αντιθέσεις της προαπεργιακής, φεστιβαλικής πόλης σε κρίση. Υπερήλικοι ρακοσυλλέκτες, επαίτες μπροστά σε εκκλησίες, έλληνες καταναλωτές, ρομά διαβάτες, ένας περουβιανός (;) φλουτίστας, αφρικανοί χαϊμαλιο-κομποσκινάδες, κύπριοι βιτρινάδες - είναι άραγε αναλογικά περισσότεροι οι κύπριοι που καταναλώνουν (;), εργαζόμενοι σε κίνηση, εργαζόμενοι καθηλωμένοι σε γραφεία, εργαζόμενοι σε φανάρια, γέροι σε ουρές, ένας φοιτητής που προσπαθούσε να στείλει τα χαρτιά του για εράσμους - του φάνηκαν πολλά τα 6,7 ευρώ συστημμένο(;),  απεργοί ταξιτζήδες, γκλαμουράτοι εργαζόμενοι του φεστιβάλ, γκλαμουράτοι καφεδάκηδες του παρακείμενου καφέ, ένας μίμος ακίνητος στα άσπρα, ένας βιβλιόφιλος που είχε καθυστερήσει το βιβλίο του και έλαβε επίπληξη... "αλλά από την επόμενη φορά", ένας γέρος που έφαγε επιδεικτικά την θέση μιας κοπέλας στην τράπεζα, κάποιος που κοιτούσε το δίσκο των garvitysais_i σε βιτρίνα, δυο κορίτσια που μοίραζαν διαφημιστικά, ένας απεργός που ζήτησε διαφημιστικό και κοίταξε τον πισινό της μίας εκ των δύο και μετά χαχάνισε στο διπλανό του. Χρυσαυγίτες δεν είδα αλλά τους αισθανόμουν στην οσμή των κάδων όποτε περνούσα από δίπλα.

Είχε επίσης συγκέντρωση το σωματείο ταξιτζήδων ο ερμής, με πανώ στην αριστοτέλους. Έψαξα για κάνα κείμενο, δεν είχαν. Ρώτησα τι γίνεται εδώ, τι είστε, απεργείτε, για να λάβω μονολεκτικές απαντήσεις...

Πήγα να κλείσω εισιτήριο για μια ταινία του φεστιβάλ, η ταινία παιζόταν σε μέρα απεργίας και είχα ηθικά διλήμματα. Πήγα στις πληροφορίες, ρώτησα τι γίνεται με την απεργία. Μου είπαν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, οι προβολές γίνονται κανονικά, μόνο τα λεωφορεία απεργούν. Ρώτησα εσείς δεν απεργείτε, διευκρινίζοντας την ουσία του προβληματισμού μου. -Όχι δεν απεργούμε. Τελικά προτίμησα να κλείσω εισιτήρια για διαφορετική μέρα, αφού συμβουλεύτικα και τους συνοδούς μου...

Είχα και ένα ερώτημα να θέσω σχετικά με τις μικροσχέσεις στο χώρο εργασίας και την πολυπλοκότητά τους αλλά θα το αποφύγω. Αντί για αυτό θα βάλω παρακάτω ένα εξαιρετικό διήγημα από τη συλλογή "Αμερικάνικη Προλεταριακή Λογοτεχνία - επιλογή" των εκδόσεων Σύγχρονη Εποχή. Έχει να κάνει με μια απεργία ταξιτζήδων στις ΕΠΑ (sic), όπου ο συγκεκριμένος κλάδος αποτελείται από μισθωτούς εργάτες μεγάλων εταιριών - κάτι που καθώς φαίνεται ήταν/είναι και ο εδώ προσανατολισμός του κράτους. Αφιερωμένο σε όσους/ες σπάνε καθε τόσο τα νεύρα τους στις δουλειές τους για να μπορούν να απεργήσουν από κοινού με συναδέλφους τους και σε όσους δεν τα καταφέρνουν ακόμα.

Απεργοσπάστη! του Αlbert Ηalper (μτφ. Νίκος Σαραντάκος)

Scab Albert Halper Greek

Υ.Γ. εδώ ένα κείμενο για όσους είναι συνηθισμένοι να συνοδεύουν την πράξη από τη θεωρία: Η δική μας στρατηγική στη συγκυρία… του mr_sun_light