Σάββατο 21 Απριλίου 2012

όταν ένα μικρό καράβι

Όταν τελειώνεις τη μέρα σου με τη σκέψη να μην αρχίσεις άλλη,
όταν η επιμονή κι η υπομονή υπεράνθρωπες φαντάζουν,
όταν ένα εργαλείο καθημερινό, μέσο πραγμάτωσης γίνεται του πιο μακάβριου πόθου,
όταν τίποτα δεν είναι αρκετό για να σε σταματήσει,
όταν αρκεί  μία αφορμή ως αιτία να σε οδηγήσει,
όταν κανενός το χέρι δε θέλεις να πιάσεις ακόμα κι αν απλωμένο προς το μέρος σου είναι,
όταν οι εχθροί που σε κυνηγάνε πληθαίνουν και πλησιάζουν όλο και πιο κοντά,
όταν ο πόνος εμπόδιο δε στέκεται,
όταν η παραίτηση θάρρος μοιάζει,
όταν ο φόβος του να γίνεσαι βάρος επισκιάζει το φόβο της άλλης μεριάς,
όταν η μοναξιά γίγαντας απειλητικός με νύχια και δόντια γαμψά παρέα σου κάνει,
όταν η θλίψη πρόσωπα δεν αλλάζει αλλά με το χαμόγελο του τζόκερ χαιρέκακα σε κοιτά,
όταν η αγάπη για το σαρκίο τούτο που καρτερικά κουβαλάμε όλοι μας έχει εξανεμιστεί,
όταν η ίδια ιδέα εμμονικά χτυπάει στο μυαλό ξανά και ξανά,
τότε... κόκκινο... παντού...
μυρωδιά μετάλλου... 
και γεύση αχερούσιων λωτών.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ήχος.
Είναι κι ο ήχος ομως.

μπίνα κάρα είπε...

δίκιο.κι ο ήχος εκκωφαντική σιωπή.

Συνδρομο στερησης κοκορετσινης είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=J6P0aXsBctM

η ανθρωποτητα σε χρειαζεται. + -

so είπε...

καταθλιψη σα να λεμε.....
ναϊςςςςςςςς....

Βάιος Χατζής του Γεωργίου είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=Bm5LCbwQ8x0

σα να λεμε...
κουλουκθουλούλουδου

τινοκαβρας τιντοζμιτ είπε...

ποτιζε τα μαραμενα σου ανθη
με τα δακρυα σου
βαλε υποστιρηγματα τα σπασμενα σου οστα
ακου τη μουσικη του κοσμου με τα κομμενα σου αυτια
δες την ομορφια με το μυαλο αν σου βγαλαν τα ματια
αγγιξε την τελειοτητα με τα μελη φαντασματα
να χαμογελας ακομα και με σπασμενα δοντια
ασε το βλεμμα σου που πεφτει στα σκοταδια να γινει φως το ιδιο
και την ψυχουλα μας που ειναι φωτια να καψει τον κοσμο ολο
και να θυμασαι δεν υπαρχει αλλος εδω εκτος απο εσενα
δεν υπαρχει εδω κανεις εκτος απο εμενα
οψεις ιδιου πραγματος ειδωμενες απο διαφορετικες γωνιες