Πτυχές ρατσιστικού λόγου στη σύγχρονη διαφήμιση - μια εκτεταμένη έρευνα (2012-2012)

"Γιατί δε σε πλένει η μαμά σου με το σαπούνι Fairy;"

Εύπιστος, καλοκάγαθος, εθισμένος στην εκμετάλλευση και την υποταγή, πάντα χαμογελαστός και λίγο γκαφατζής, αυτός είναι ο αφρικάνος στις ελληνικές διαφημίσεις του 2012. Ξεκινώντας από μια καλή βάση -το λαϊκό φαντασιακό το οποίο συνδέει τον μαύρο με τις εξαιρετικές σωματικές αρετές και τις αθλητικές δεξιότητες κατ' επέκταση, όπως ακριβώς ρατσιστική ήταν η προσπάθεια της λένι ρίφενσταλ για άφεση αμαρτιών μέσα από τη σπουδή της πάνω στους Νουμπα- εκτροχιάζεται εντελώς καταλήγοντας να συναγωνίζεται σε καφρίλα τις ρατσιστικές διαφημίσεις στην αμερική του '30 και το διαχρονικό ρατσισμό των ταινιών του Ντίσνεϊ. Εντωμεταξεί κάποιοι ανησυχούν για την άνοδο της χρυσής αυγής, αδιαφορώντας για την ακροδεξια στροφή της ν.δ., για την πλήρη ενσωμάτωση στη δημόσια ζωή κάποιων που μέχρι χθες ήταν στις τρύπες τους και τον εκφασισμό της θειάς της γειτονιάς που γελάει βλέποντας στην τηλεόραση το μαύρο πιστόλι. 

υ.γ. όσοι δεν έχουν τηλεόραση, ας ρωτήσουν όσους έχουν για να καταλάβουν τι εννοώ

υ.γ.2 http://www.esnips.com/displayimage.php?pid=21223214

κάθε φορά αυτόν τον καιρό

Παρασκευή, ώρα 10μμ, ενώ όλοι είναι κρεμασμένοι στις τηλεοράσεις, σε σπίτια και καφενεία, παρακολουθώντας τον αγώνα, στον οποίο εναποθέτουν την εκδίκηση της πληγωμένης εθνικής τους υπερηφάνιας, σ'ένα λόφο μίας ακριτικής νήσου "η στέγη της παναγιάς" λυσσομανάται από τον καυτό άνεμο και τις φωνές. Αντικείμενο του καυγά 4 γέροντες, τους οποίους μία κοινωνική λειτουργός σε εντεταλμένη αποστολή από το τμήμα πρόνοιας της περιφέρειας και μία πρώην διευθύντρια γηροκομείου έμπλεη ζήλου και δουλικότητας προς τη μητρόπολη, θέλουν να μετακινήσουν παρά τη θέλησή τους. Καμια 15αριά άτομα, εργαζόμενοι και αλληλέγγυοι, κλείνουν την πόρτα στις κυρίες με τις καμέλειες και τις διώχνουν από τον επίμαχο χώρο. Με αλυσιδωτά τηλεφωνήματα και λίγο αφού σφυρίχτηκε η λήξη και η πλήξη του εθνικού φρονήματος, στο χώρο καταφθάνουν αλληλέγγυοι. Βερίκοκα και κουβέντα, τηλεφωνήματα και νομικοί όροι, ιδρώτας και παγωμένη μπύρα. Οι προαναφερθείσες κυρίες μεταβαίνουν στο κοντινότερο Α.Τ. να ζητήσουν βοήθεια για την επίτευξη της αποστολής τους. "Έχουμε εντολή και κάτι τραμπούκοι δεν μας αφήνουν να την εκτελέσουμε" "Πόσοι είναι, κυρίες μου;" " Περίπου 80, κύριε αξιωματικέ" "Και νομίζετε κυρίες μου ότι για 700 ευρώ θα τρέχω μέσα στη νύχτα να τα βάλω με 80 άτομα;!;"

σημείωση 1 : στην ακριτική αυτή νήσο τα αυτοκίνητα δεν περνάνε κτεο γιατί κανένας δεν θα τα σταματήσει να τα ελέγξει και για να κοπούν κλήσεις, εισάγονται λιμενικόμπατσοι από τα γύρω νησιά

σημείωση 2 :  η ιστορία είναι αποκύημα της φαντασίας, οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα είναι απολύτως τυχαία

Τα ίδια Μπαλζακάκη μου τα ίδια Μπαλζακή μου

«Αλλά», είπε ο Κουτύρ, «έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές. Δεν είναι λίγοι οι νόμιμοι τραπεζίτες που έπεισαν, με την έγκριση μια νόμιμης κυβέρνησης, και τους πιο πονηρούς χρηματιστές να αγοράσουν τίτλους οι οποίοι, σε μια δεδομένη στιγμή, θα υποτιμούνταν. Έχετε δει καλύτερη κίνηση απ’ αυτήν; Μήπως δεν έχουν εκδοθεί, πάντα με τις ευχές και την υποστήριξη των κυβερνήσεων, αξίες για να πληρωθούν οι τόκοι ορισμένων τίτλων, προκειμένου να κρατηθούν οι τιμές και να μπορέσουν να τους ξεφορτωθούν αυτοί που τους έχουν; Τέτοιες διαδικασίες εμφανίζουν αρκετές αναλογίες με την πτώχευση αλά Νυσενζέν».

«Σε μικρή κλίμακα», είπε ο Μπλοντέ, «κάτι τέτοιο μπορεί να θεωρηθεί εξαίρεση∙ σε μεγάλη κλίμακα όμως είναι υψηλή χρηματηστηριακή τέχνη. Υπάρχουν αυθαίρετες ενέργειες που είναι εγκληματικές όταν απευθύνονται από ένα άτομο σε ένα άλλο, και οι οποίες δεν έχουν κανένα αντίκτυπο όταν επεκτείνονται σ’ένα οποιοδήποτε πλήθος – σαν μια σταγόνα πρωσικού οξέος που γίνεται ακίνδυνη μέσα σ’έναν κάδο με νερό. Σκοτώνεις έναν άνθρωπο, σε πάνε στη λαιμητόμο. Σκοτώνεις πεντακόσιους ανθρώπους, αλλά με τις πλάτες μιας, δεν έχει σημασία ποιας, κυβέρνησης και όλοι σέβονται το πολιτικό έγκλημα. Παίρνεις πέντε χιλιάδες φράγκα από το σεκρετέρ μου, σε στέλνουν στο κάτεργο. Βάζοντας όμως επιδέξια στο στόμα χίλιων χρηματιστών την πικάντικη λιχουδιά ενός μελλοντικού κέρδους, τους αναγκάζεις να πάρουν τους τίτλους κι εγώ δεν ξέρω ποιας δημοκρατίας ή μοναρχίας σε χρεοκοπία, τίτλους που έχουν εκδοθεί, όπως λέει ο Κουτύρ, για να πληρωθούν οι ίδιοι τους οι τόκοι, και κανείς δεν μπορεί να παραπονεθεί. Ιδού οι πραγματικές αρχές της εποχής στην οποία ζούμε!»

O Οίκος Νυσενζέν, 1837