Βεργούλες

Πέρσι τέτοιον καιρό διάβασα το μακρύ ζεϊμπέκικο του Ν. Κοεμτζή. Παρά τις ενοχές του και παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν καταφέρεται στο βιβλίο εναντίον των θυμάτων και δεν προσπαθεί να "δικαιολογηθεί" (παρόλο που ήταν 3 μπάτσοι, και κάποιοι ίσως θα λέγανε και λίγους έφαγε), ο Κ. παρουσιάζει μια βαθιά κατανόηση του κοινωνικοπολιτικού χαρακτήρα της πράξης του, πράγμα που γίνεται εμφανές καταρχήν από την ίδια την επιλογή του να την αφηγηθεί ξεκινώντας από την αφήγηση της ζωής του από την αρχή της. Δεν χρειάστηκε να έχει σπουδάσει για να καταλάβει πως όλα αυτά που του αποδίδανε τα τερατολόγα μμε της εποχής και η αριστερά και η διανόηση με τη σιωπή τους ήταν ο κυρίαρχος λόγος που προσπαθούσε να προστατεύσει τον εαυτό του και το σύστημα. Τι να σου εξηγώ είχε πει ο Μπιθικώτσης σε έναν δημοσιογράφο, αλλά ο Κ. μπήκε στον κόπο να εξηγηθεί και το έκανε καλά

Χτες ο Κ. πέθανε αλλά η κοινωνία πάντα θα βρίσκει καινούρια τέρατα, και μιας και η θανατική καταδίκη καταργήθηκε θα τα στοιβάζει σε μπουντρούμια για να αισθάνεται καλά με τον εαυτό της




Υ.Γ. http://moralitystrippeddown.wordpress.com/