Οι θυσίες πιάνουν τόπο

Στο μετρό πρόσωπα καταθλιπτικά

βλέμματα βυθισμένα στο σκοτάδι

Στο δρόμο τσίτα και τσατίλα

αγχωμένες κινήσεις και αυτιστικές χειρονομίες

Στη δουλειά γκρίνια και φόβος

τεμαχισμένες κουβέντες και στομάχια κόμποι

Στο μυαλό πάγος και αδιέξοδο

αυτοϋποτίμηση και τσακισμένες προσδοκίες

…

Το ‘χει πει γνωστή ηθοποιός: «το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι δεν χαμογελάνε πια!»

Ναι…ναι…να μας περνάνε και για ηλίθιους…βρε αϊ στα τσακίδια!