Γκουρμεδοποιημένο προλεταριάτο: Μαρτίου 2011

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

πως δημιουργούνται παρεξηγήσεις

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Simple as that...

Well they say times are gettin' hard on a workin' (wo)man/ I don't care what time it is/ I want what's mine and not what's his/I wanna pull my wagon with my own two hands

They say there's not near enough here to go around/ I don't mind sharin' bread and supper/ But when it comes to tobacco it's each man's own/ And if you brought your own bottle,/ Come on and sit right down

Sometimes it seems like everybody wants to bring you down/ Yeah sometimes it seems like everybody wants to bring you down/ Don't go home and slash your wrists/ Come out fightin' with both your fists /I know you don't believe me,/ But things sure could turn around

Seems like I've been down this lonesome road before/ Sometimes I get to movin' and I fall down flat/ You know you I took a beatin' but I ain't dyin' yet/ Something keeps me gettin' up and coming back for more

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Η πόλις

"....Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις..."

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Μαθήματα εγκεφαλικών πλύσεων

ΤΟ ΓΙΑΟΥΡΤΩΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΤΟ ΓΙΟΥΧΑΪΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

***

ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ

ΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ

ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΖΑΜΠΑΤΖΗΔΕΣ

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ

***

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ

Η ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΕΞΟΥΣΙΑ

Επαναλάβετε τις παραπάνω φράσεις από 50 φορές, 2 φορές τη μέρα (την ώρα που ξυπνάτε και την ώρα που πέφτετε για ύπνο), για ένα εξάμηνο.
Σε περίπτωση μικρών παιδιών που δεν έχουν ακόμη αναπτύξει πλήρως το λόγο, ηχογραφήστε τις παραπάνω φράσεις και παίξτε τες κατά την διάρκεια του ύπνου τους.

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

gunblood

καιρό είχα να παίξω τόσο γαμάτο παιχνιδάκι

फार वेस्ट λοιπόν και μονομαχίες με γκάνια

ΣΟ μην το κόψεις ανοίγω αυτό το ποστ για ενημέρωση σχετικά με τα high scores του καθενός

Να 'χαμε, τι να 'χαμε!

http://www.youtube.com/watch?v=jo1cyl0QbWo

Ένα τέλειο τραγούδι.
Μια υπέροχη μπύρα.
Μια πανάκριβη περούκα.
Δέκα γευστικά τσιγάρα.
Μια πούτσα ΝΑΑΑΑΑΑ....

Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

Big In Japan

ατενίζοντας την άβυσσο

^
This was an arnold friendly broadcast

and this is the playlist
~
_

1. Οι Ιάπωνες – Β.Νικολαΐδης / Ατασθαλίες

2. Big in Japan – Tom Waits from Mule Variations

3. Tuva Blues - Sainkho Namtchylak from Stepmother City

4. Mata Kon Haru (The Spring That Never Comes Again) - Kazuki Tomokawa, excerpt from Takashi Miike’s Izo (Sky fish album)

5. Ναγκασάκι – Ωχρά Σπειροχαίτη / 2

6. Don t believe the hype

7. Romantic – The Stalin from Stop Jap LP

8. Τάρο ο γιος της δράκαινας

9. Peace / Dadada – Tokyo Kid Brothers from Throw away the books, Let’ s go into the streets LP

10. Let the Sunshine - Sainkho Namtchylak from Stepmother City

11. N/A – Ike Reiko from Kokotsu no Seka

12. Urami Bushi – Meiko Kaji from Zenkyoku Shu

13. Τάρο ο γιος της δράκαινας

14. Voice of the silent majority – Pinkie Maclure from Unman

15. Godzilla _1954 theme song

16. Ane Brun – Big in Japan (Alphaville cover)

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Αλλά τελικά μπόρεσα!

…Και δεν μπορώ να γράψω. Στρίβω το μυαλό μου δεξιά, αφήνω μια λαχανιασμένη ανάσα, το πάω λίγο στην άκρη του δρόμου της σκέψης που ακολουθούσα, και προσπαθώ να το ηρεμήσω. Απροειδοποίητα, και χωρίς καμία ντροπή εμφανίζεται μια καινούργια ιδέα, σαν αναλαμπή (που στα καρτούν είναι ο γλόμπος που ανάβει πάνω απ’ τα κεφάλια τους), και το μυαλουδάκι μου, αποκαμωμένο, την ακολουθεί σα λιγούρης μαλάκας που είδε ένα όμορφο ζουμερό κωλαράκι. Έχω εξαντληθεί από την τρίωρη προσπάθεια να σταματήσω τις σκέψεις, ή τουλάχιστον να φρενάρω το ξέφρενο όχημα που περιφέρεται μέσα στο κρανίο μου, κι έτσι σηκώνομαι απ’το κρεβάτι μούσκεμα στον ιδρώτα (απ’το στριφογύρισμα), και πιάνω ένα χαρτί κι ένα στυλό.

…Και δεν μπορώ να γράψω. Με φιλάει στο λαιμό, γιατί ξέρει ότι μου αρέσει, και ότι αν τα καταφέρει να μου αρέσει πολύ, θα μπορεί να μεκάνει ό,τι θέλει για την επόμενη μια ώρα τουλάχιστον. Μου γραπώνει δυνατά και τη λεκάνη δεξιά κι αριστερά, και με κολλάει στον τοίχο, αφού βλέπει ο άνθρωπος ότι έχει αρχίσει να μου τρέχει το σαλάκι, σημείο ενδεικτικό του «παραδίνομαι». Και τότε είναι που αισθάνομαι περίεργα, πνίγομαι, κάτι δε μου πάει καλά (μην είναι που με στρίμωξε πάνω στο καλοριφέρ?), αρχίζουν να μου έρχονται εικόνες από b-movies με ζόμπι, και αναρωτιέμαι «τον έβγαλα τον κιμά για να φάω αύριο κανά φαΐ της προκοπής?»,και μου ‘ρχεται ν’ αρχίσω να τσιρίζω και να κλαίω, γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Και λέω «μωρό μου συγγνώμη, δε φταις εσύ», αρπάζω ένα χαρτί κι ένα στυλό για να τα βγάλω από μέσα μου.

…Και (ω, ναι!) δεν μπορώ να γράψω. Κάθομαι στην πολυθρόνα. Την αριστερή όπως μπαίνεις στο δωμάτιο, εκείνη που είναι πιο κοντά στην πόρτα. «Πώς είσαι?» ρωτάει. Παίρνει την ίδια απάντηση κάθε βδομάδα, αλλά συνεχίζει να ρωτάει με συνέπεια. «Καλούτσικα, αλλά νιώθω ένα βάρος». Θέλω να προσθέσω και κάτι του στυλ «έφαγα πολύ τζατζίκι το μεσημέρι, βλέπεις», αλλά πάντα κρατιέμαι. Για τα επόμενα 50 λεπτά, πασχίζω να τη διαφωτίσω σχετικά με το βαθύτερο «είναι» μου, να της δώσω να καταλάβει την αγωνία που έχω σχετικά με την (ψιλοάχρηστη εδώ που τα λέμε) ύπαρξή μου στο μάταιο τούτο κόσμο, να της φτιάξω ένα χάρτη με τους ψυχαναγκασμούς και τις φοβίες μου (ζωή να ‘χουνε!). Βάζω όλο το φιλότιμο και το μεράκι μου, αναμένοντας ανταπόδοση. «Τα περιγράφεις πολύ συγκροτημένα και τα κατανοώ με τη λογική, αλλά δε μου μεταδίδεις συναίσθημα», λέει. Κι επειδή δεν είμαι ο τύπος που κλαίει και χτυπιέται στα πατώματα για να μεταδώσω συναίσθημα (τουλάχιστον όχι χωρίς αμοιβή), πληρώνω ακριβά την επίσκεψή μου, πάω στο πιο κοντινό καφενείο, βγάζω απ’την τσάντα ένα χαρτί κι ένα στυλό για να ξαλαφρώσουν τα μέσα μου.

…Και δεν μπορώ να γράψω…

Η αλήθεια είναι πως μέχρι τώρα δεν είχα σκέφτει να γράφω στον υπολογιστή!

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Dreams

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Πλάι στη βρύση

Get this widget

Track details

eSnips Social DNA

Y.Γ.

Το Τέρας

Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος έχει τελειώσει.

«Έκανα το καθήκον μου»

«Εκτελούσα εντολές ανωτέρων»

Μόνιμη επωδός των εγκληματιών πολέμου των ηττημένων

που δικάστηκαν, μόνιμη δικαιολόγηση των εγκληματιών

πολέμου των νικητών που δεν δικάστηκαν. Η ανθρωπότητα

παρακολουθεί μουδιασμένη τα ίδια της τα έργα. Μέσα στους

εγκληματίες πολέμου και πολλοί γιατροί. Γιατροί απόσπασης

ομολογιών με βασανιστήρια, γιατροί σε προγράμματα

μαζικής εξόντωσης, γιατροί σε πειράματα με ανθρώπους…,

ο κατάλογος των εγκλημάτων είναι μακρύς.

Στην προσπάθεια που γίνεται μετά τον πόλεμο να

εξορκιστεί το “κακό” διάφοροι κανόνες αυτορρύθμισης

παράγονται για να εμποδίσουν να ξανασυμβεί αυτό που

συνέβη. Προϊόν αυτών των διαδικασιών, αποτελεί και η

δημιουργία της WMA που έχει σα μέλη της περισσότερες

ιατρικές ενώσεις του πλανήτη. Στα πλαίσια αυτών

παράγονται και η διακήρυξη του Τόκιο και της Μάλτας.

Το ότι παρά τις διακηρύξεις, το κακό ουδέποτε

εξαφανίστηκε, μιας και τίποτα δεν έγινε που να χτυπήσει

τις αιτίες του είναι φανερό. Σήμερα ζούμε την εποχή

της υποχρεωτικής σίτισης των απεργών πείνας στο

Γκουαντανάμο, την εποχή των ανακρίσεων μέσα στην

εντατική του Ευαγγελισμού. Επιβεβαιώνεται έτσι ότι

η αναγκαιότητα διατήρησης της υπάρχουσας τάξης

πραγμάτων προηγείται των όποιων δικαιωμάτων,

βρίσκοντας όποτε χρειαστεί μέσα στους γιατρούς τις

υπάκουες ορντινάτσες της.

Η επίδειξη τροφής σε απεργούς πείνας, η προσπάθεια

σίτισης απεργών πείνας, εντάσσεται στην παράδοση των

ασπόνδυλων αυτών θεραπαινίδων των εξουσιών, των

απογόνων των γιατρών του Άουσβιτς, σκοπεύουμε δε να

τους αντιμετωπίσουμε ως τέτοιους.

εργαζόμενες/οι στη βιομηχανία της υγείας