Αυτό είναι τσόντα όχι το άλλο...

Τώρα που οι προλεταριακές μάζες επανέρχονται στο προσκήνιο της ιστορίας η εφημερίαδα βήμα αποφάσισε σφυγμομετρώντας αυτό τον παλμό, να εκδόσει το μανιφέστο μαζί με το κυριακάτικο φύλλο της. Ιστορικές στιγμές σου λέει και συμφωνούν και διάφοροι παράγοντες της σκέψης επί τόύτου: Οπως τόνισε ο διευθυντής του «Βήματος» κ. Π. Ι.Καψής, «δεν ξέρω αν έχει δικαιωθεί ο Μαρξ, αλλά σίγουρα το έργο του σήμερα, περίοδο οικονομικής κρίσης,αποκτά έναν επίκαιρο χαρακτήρα».

Ο σύντροφος Μίμης βέβαια πάντα ριζοσπαστικότερος τόνισε πως με τις μετταρυθμίσεις δεν γίνεται τίποτα αλλά χρειάζεται ριζική ανατροπή: Ο κ. Ανδρουλάκης είπε ότι ο Μαρξ «υπερβαίνει τις αντιθέσεις του, ενώ αντιμετωπίζει μια κρίση δημιουργώντας μια νέα. Ο καπιταλισμός και μέσα από τις κρίσεις του επαναστατικοποιεί τις παραγωγικές δυνάμεις» υπογράμμισε ο κ. Ανδρουλάκης, ο οποίος, αν και «ρεφορμιστής» (σ.σ.: μεταρρυθμιστής), κατά δήλωσή του, κινείται στον «ορίζοντα υπέρβασης του καπιταλισμού».

Ο αγαπητός καθηγητής μας και κολλητός διαφόρων εκδοτών Βώκος, έχει επίσης μούρη και μιλάει, : Αναφερθείς στη σημασία του «Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος» ο κ. Βώκος, ο οποίος προλογίζει την έκδοση, τόνισε ότι οι δύο συγγραφείς του προέκριναν τη μορφή του μανιφέστου και όχι της κατήχησης προς τους προλετάριους του 19ου αιώνα, διατρανώνοντας έτσι την πεποίθησή τους ότι «αυτό που είναι οι κομμουνιστές πρέπει να εμφανιστείφανερά και να δηλώσει αυτόπου γίνεται». Έ ρε τρίζουνε τα κόκκαλα των "κομμουνιστών" στον τάφο τους...

Ο αλέκος από την άλλη ευαίσθητος όπως πάντα κρατώντας ένα γαρύφαλλο στο χέρι και με μια συλλογή ερωτικής ποίησης παραμάσχαλα δήλωσε: Στη λογοτεχνική καθώς και στη θεατρική αξία του λόγου των Μαρξ και Ενγκελς στο «Μανιφέστο», πέραν της πολιτικής, αναφέρθηκε ο κ. Αλαβάνος. «Μου έχουν κάνει κριτική ότι παρευρίσκομαι σε παρουσιάσεις βιβλίων, όμως με διαβεβαίωσαν πως δεν θα είναι οι συγγραφείς εδώ και γι΄ αυτό τολμώ να μιλήσω για το έργο τους» είπε με δηκτικό πνεύμα, που ως αποδέκτη είχε τους πρώην «συντρόφους» του της Κουμουνδούρου. και ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό του.

Το γκρουρμεδοποιημένο προλεταριάτο βέβαια πιστό στην κατρακύλα που έχει πάρει, δε θα πριμοδοτήσει αυτό το βιβλίο που μετά από τόσα χρόνια κάποιοι προσπαθούν να το ξαναφέρουν στο προσκήνιο, βγάζοντάς το από το χροοντούλαπο της ιστορίας. Αντί γι' αυτό σας προσφέρει σε αποκλειστική πρώτη παγκόσμια παρουσίαση γυμνές φωτογραφίες του κάρολου και του φρειδερίκου. Μιλάμε για ντοκουμέντο όχι αστεία... τι να κλάσει το βήμα