Διαβατήριες τελετές - για τις πρόσφατες ταραχές στη Βαλτιμόρη

μετάφραση κειμένου του Key Macfarlane για τις ταραχές στη Βαλτιμόρη. Δημοσιεύθηκε στο ultra-com.org

Διαβατήριες τελετές - για τις πρόσφατες ταραχές στη Βαλτιμόρη

nosfi - unchain me from unjust

Μερικές φορές τα πράγματα γίνονται μόνα τους. Όταν ο δισκο-εκσκαφέας javaspa ανακάλυψε τον Doppelgänger μου σε g-funk δίσκο ήταν θέμα χρόνου να προκύψει και το μουσικό συμπλήρωμα. Αφιερωμένο στους χιπχοπάδες που σκάβουν για δίσκους και τους σκλάβους των μητροπόλεων που σκάβουν τον τάφο των αφεντικών τους... Baltimore stand up!
(την εξωφυλλάρα την έφτιαξε φυσικά ο μάγος του φωτοσοπ javaspa)

Δήλωση ενός γεννημένου στη Βαλτιμόρη συντρόφου σχετικά με την εκεί εξέγερση

O Freddie Gray (25χρονος και μαύρος) πέθαινε από το ξύλο που έφαγε από τους μπάτσους που τον συνέλαβαν. Μετά το θάνατό του στο νοσοκομείο που νοσηλευόταν σε κωματώδη κατάσταση, ξέσπασαν ταραχές στη Βαλτιμόρη. Στις 27 Απρίλη κυρήχθηκε καθεστώς εκτάκτου ανάγκης στην πόλη και η εθνοφρουρά ανέλαβε να διατηρήσει την τάξη. Το σύντομο γράμμα – δήλωση που μεταφράστηκε από την επιτροπή “tiramisans of gourμetisation” του γκουρμέ-προλέ αναρτήθηκε στον ιστότοπο του SIC στις 29 Απρίλη.

 

Δήλωση ενός γεννημένου στη Βαλτιμόρη συντρόφου σχετικά με την εκεί εξέγερση

Σε δυο μέρες θα επιστρέψω σπίτι.
Κάτι πολύ σημαντικό συμβαίνει όχι μόνο στη Βαλτιμόρη, αλλά σε ολόκληρη τη μαύρη Αμερική. Μέχρι στιγμής δεν έχουν αναφερθεί θάνατοι από τα χέρια των διαδηλωτών σε μια πόλη που κάθε χρόνο σκοτώνονται 250 άνθρωποι, και που σχεδόν όλα τα θύματα των ανθρωποκτονιών είναι μαύροι. Παρόλες τις φωτιές και τις λεηλασίες, οι νέοι της Βαλτιμόρης εξακολουθούν να δείχνουν μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση στις συγκρούσεις τους με την αστυνομία και τους ιδιοκτήτες καταστημάτων, απ’ ότι στις μεταξύ τους διαφορές. Το λέω αυτό γιατί για χρόνια η οικογένειά μου είχε το μερίδιο της σε όλα αυτά: σκοτώνοντας και πεθαίνοντας.

Γιατί όμως η τρέχουσα εξέγερση, παρόλη τη βία της, δεν έχει εξελιχθεί σε έναν πόλεμο με πυροβολισμούς ανάμεσα σε λευκούς και μαύρους, μπάτσους και παιδιά, ιδιοκτήτες γης και ενοικιαστές, αφεντικά και εργάτες, με δεδομένο κιόλας ότι οι πυροβολισμοί μεταξύ των νεαρών μαύρων δεν έχουν σταματήσει; Διότι οι νεαροί μαύροι ακόμα εκτιμούν τις ζωές των δομικών εχθρών τους περισσότερο από ό,τι εκτιμούν τις δικές τους. Η μηχανική αυτού που είναι ίσως ο πιο αποτελεσματικός αυτό-κανιβαλίζων οργανισμός στην ιστορία –με νυχτερινές ανταλλαγές πυροβολισμών, μαχαιρώματα, υπερβολικές δόσεις– είναι ένα πρότζεκτ που τρέχει εδώ και αιώνες.

Η μαύρη νεολαία της Βαλτιμόρης έχει συνηθίσει να βλέπει τον εαυτό της ως το πρόβλημα. Κάθε κοινωνικό-οικονομικό θέμα που προκύπτει είναι με κάποιον τρόπο αποτέλεσμα της δικής τους συμπεριφοράς. Το ακούν αυτό όχι μόνο από τους λευκούς μπάτσους, τους φιλιππινέζους δασκάλους, τους κορεάτες που έχουν κάβες, αλλά και από πολλούς από τους μαύρους που πήγαν πανεπιστήμιο στο Coppin ή στο Morgan και εξασφάλισαν αξιοπρεπείς δουλειές και αποφάσισαν ότι ο λόγος που η αστυνομία ακόμα τους θεωρεί ύποπτους, ή που οι αξίες των σπιτιών τους δεν ανεβαίνουν, ή που δεν πήραν την αύξηση μισθού, είναι επειδή οι “niggaz” έφυγαν από την κομητεία, ή επειδή ακόμα ληστεύουν ο ένας τον άλλο, ή επειδή κάνουν «τους υπόλοιπους από μας» να φαινόμαστε κακοί.

Η δομή της Αμερική έχει αλλάξει ώστε να διασφαλιστεί ότι δεν υπάρχει χώρος γι αυτούς τους νέους. Τα κινήματα του σήμερα δε θα απηχούν τους αγώνες της δεκαετίας του ‘60. Σήμερα δεν υπάρχει κάποια παρατεταμένη μεταπολεμική οικονομική άνθιση, δεν υπάρχουν υψηλόμισθες θέσεις εργασίας για ανθρώπους χαμηλής ειδίκευσης, δεν υπάρχει καμία προσπάθεια περαιτέρω ενσωμάτωσης των εξαθλιωμένων μαύρων στην παραγωγική διαδικασία. Δεκαετίες αποβιομηχάνισης σταμάτησαν την προσπάθεια της οικονομίας να ενσωματώσει μαύρους με χαμηλά εισοδήματα στο εργατικό δυναμικό, και η ραγδαία επέκταση του συστήματος των φυλακών τις τελευταίες τέσσερεις δεκαετίες σηματοδοτεί μια επιστροφή στο σύστημα δουλείας ως μέσο διαχείρισης της μαύρης Αμερικής. Αυτό που παρακολουθούμε στο Ferguson, στη Βαλτιμόρη, και σύντομα στις μαύρες γειτονιές σε όλη την Αμερική, είναι μια εξέγερση των σκλάβων του σήμερα.

Σήμερα, δεν υπάρχει μια αναγνωρισμένη και νομιμοποιημένη από τον κόσμο μαύρη ηγεσία. Αν κάτι απέδειξε η άνοδος μιας χούφτας μαύρων σε θέσεις εξουσίας είναι η δομική αδυναμία εξεύρεσης μιας θέσης για την πλειοψηφία των μαύρων στην Αμερική. Η δήμαρχος είναι μαύρος, ο αρχηγός της αστυνομίας είναι μαύρος, ο πρόεδρος είναι μαύρος, και η Βαλτιμόρη ακόμα καίγεται.

Αυτή η κατάσταση δεν είναι ελπιδοφόρα. Είναι απολύτως πιθανό να μη μπορεί να βρεθεί κάποια λύση σε αυτά τα προβλήματα. Μπορώ μόνο να ελπίζω ότι αυτοί οι άνθρωποι που σχεδίασαν την αρχιτεκτονική της μαύρης δυστυχίας, αυτής της κιμαδομηχανής που αλέθει μαύρη σάρκα, θα αισθανθούν σύντομα το βάρος των δοντιών και των νυχιών στο πίσω μέρος του λαιμού τους.

Josh Baltimore

April 29, 2015