My ambition is handicapped by laziness
O Ιούνιος του 2010 ήταν κάπως. Κοιτώντας πίσω βλέπω πως νιώθαμε τρομαγμένοι από το τέρας που είχαμε δει ότι γεννήσαμε κανα μήνα πριν, κι ήμασταν βουτηγμένοι στην εσωστρέφεια. Τότε, ένιωθα απλά μουδιασμένος. Έχοντας πια βιώσει στο πετσί μου πως μια κοινωνική σχέση δε γίνεται να ξεπεραστεί ατομικά, είχα ψιλο-μπουκώσει βρε αδερφέ. Κι όταν μπουκώνομαι κλείνομαι. Πρώτα στο πετσί μου, κι ύστερα στους τέσσερεις τοίχους. Τότε είναι που αρχίζει το πανηγυράκι των εμμονών. Romero, Vincent Price, 90’s hip-hop & ο τότε άρτι αφιχθείς στη λέσχη (των εμμονών) Charles Bukowski. Κάποιοι λένε ότι είναι περίεργη αυτή η ακατανίκητη έλξη που νιώθεις για τα γραπτά ενός τύπου που άμα σε γνώριζε το πιο πιθανό είναι να σε έφτυνε στη μάπα γιατί έτσι. Κάποιοι τρέχουν να πούνε ότι είναι ο βρώμικος ρεαλισμός που σε τραβάει… Αυτό είναι το πιο αστείο, είναι σαν τη μαμά που είχε πέσει με τα δυο της βλαστάρια σε μια λίμνη με κουράδες επιπλέουσες και ημιβυθισμένες και μάλωνε την κόρη της που έλεγε «σκατά!». Αρκετά όμως με όλα αυτά…
Αυτό που ακολουθεί λοιπόν είναι ό,τι προέκυψε από εκείνο το καλοκαίρι. Δεν είναι ακριβώς η καλοκαιρινή μουσική που θα περίμενες να συνοδεύσει μοχίτο στις παραλίες, αλλά και πάλι, γιατί όχι; Ο χειμώνας, άλλωστε, έρχεται σε πολλά μέρη τον Αύγουστο. Πίσω τώρα, στη διαδικασία και στην εποχή που φτιάχτηκε, 14 κομμάτια μεταφράζονται σε 2 βδομάδες στο σπίτι. Χοντρικά μιλώντας βέβαια, γιατί ποιος θυμάται μετά από 3 χρόνια... Κάποιες μέρες φτιάχνονταν 2 και 3 κομμάτια και κάποιες κανένα. Σε κάποια κομμάτια ξαναμπήκε χέρι στην πορεία και σε κάποια όχι. Δεν έχει τόση σημασία. Ίσως θα είχε νόημα να εξηγηθεί γιατί ενώ η ουσιαστική τους μορφή δεν έχει αλλάξει από τον Ιούλιο του 2010, έμειναν καταχωνιασμένα ως σήμερα. Η εμπειρία δείχνει ότι όσοι δε διαβάζουν διαγώνια τις 2 παραγράφους, έχουν βαρεθεί και το έχουν παρατήσει ήδη. Οπότε θα το μαζέψω.
Οι μουσικές συναρμολογήθηκαν από τον κύριο κύριο nosfi και η τελική μίξη έγινε στο PRΜstudio. Δικαιώματα για τα samples και για τις ηχογραφήσεις του Charles δεν έχω ούτε επιθυμώ ούτε διεκδικώ, αν και ο ίδιος εμφανίστηκε στον ύπνο μου και μου τα παραχώρησε.
Ο δίσκος the fine art of despair διακινείται διαδικτυακά και χωρίς αντίτιμο γιατί βαρέθηκα να πλερώνω για κόπιες κι εσείς να τις κάνετε σουβέρ. Η μόνη χρήση των cd nosfi που εγκρίνεται και ενδείκνυται είναι αυτή του περιστεροδιώκτη σε μπαλκόνια ανωγείων διαστάσεων 0,75m x 1.5m.
Θα ήθελα να τελειώσει αυτό το σύντομο γράμμα με κάτι επικό του τύπου «Θάνατος στους χίπστερ!» αλλά μάλλον θα παραήταν χίπστερ κίνηση. Θα ήθελα να πω και κάτι έξυπνο για την εξόντωση των φτερωτών αρουραίων των πόλεων, αλλά δε μου βγαίνει. Οπότε απλά, τελεία.
Αυτό που ακολουθεί λοιπόν είναι ό,τι προέκυψε από εκείνο το καλοκαίρι. Δεν είναι ακριβώς η καλοκαιρινή μουσική που θα περίμενες να συνοδεύσει μοχίτο στις παραλίες, αλλά και πάλι, γιατί όχι; Ο χειμώνας, άλλωστε, έρχεται σε πολλά μέρη τον Αύγουστο. Πίσω τώρα, στη διαδικασία και στην εποχή που φτιάχτηκε, 14 κομμάτια μεταφράζονται σε 2 βδομάδες στο σπίτι. Χοντρικά μιλώντας βέβαια, γιατί ποιος θυμάται μετά από 3 χρόνια... Κάποιες μέρες φτιάχνονταν 2 και 3 κομμάτια και κάποιες κανένα. Σε κάποια κομμάτια ξαναμπήκε χέρι στην πορεία και σε κάποια όχι. Δεν έχει τόση σημασία. Ίσως θα είχε νόημα να εξηγηθεί γιατί ενώ η ουσιαστική τους μορφή δεν έχει αλλάξει από τον Ιούλιο του 2010, έμειναν καταχωνιασμένα ως σήμερα. Η εμπειρία δείχνει ότι όσοι δε διαβάζουν διαγώνια τις 2 παραγράφους, έχουν βαρεθεί και το έχουν παρατήσει ήδη. Οπότε θα το μαζέψω.
Οι μουσικές συναρμολογήθηκαν από τον κύριο κύριο nosfi και η τελική μίξη έγινε στο PRΜstudio. Δικαιώματα για τα samples και για τις ηχογραφήσεις του Charles δεν έχω ούτε επιθυμώ ούτε διεκδικώ, αν και ο ίδιος εμφανίστηκε στον ύπνο μου και μου τα παραχώρησε.
Ο δίσκος the fine art of despair διακινείται διαδικτυακά και χωρίς αντίτιμο γιατί βαρέθηκα να πλερώνω για κόπιες κι εσείς να τις κάνετε σουβέρ. Η μόνη χρήση των cd nosfi που εγκρίνεται και ενδείκνυται είναι αυτή του περιστεροδιώκτη σε μπαλκόνια ανωγείων διαστάσεων 0,75m x 1.5m.
Θα ήθελα να τελειώσει αυτό το σύντομο γράμμα με κάτι επικό του τύπου «Θάνατος στους χίπστερ!» αλλά μάλλον θα παραήταν χίπστερ κίνηση. Θα ήθελα να πω και κάτι έξυπνο για την εξόντωση των φτερωτών αρουραίων των πόλεων, αλλά δε μου βγαίνει. Οπότε απλά, τελεία.
Υ.Γ.: Για τη δική σας βέλτιστη ακουστική εμπειρία συνοδεύστε με μίξη μπράντι-πορτοκαλάδας ή αν το φυσάτε, με κονιάκ.
