Χύτρα ταχύτητας

Αμαλία(ς)

Ένας γύρος γίναμε με κέντρο την κιθαρωδό

                Αναγνωρίζαμε ο ένας τον άλλο

                Βλέπαμε τους αιώνες να σιγοβράζουν στα μάτια μας

Καταναλώναμε ξαναζεσταμένη μουσική

Προλεταριακή

Σα μπεκρήδες σε μπυραρία της βιομηχανικής επανάστασης

                Γειά σου όμορφη και πάντα νέα

                Στα στόματα γλυκιά

                στα σώματα μοιραία

χαμένοι πριν ακόμη χάσουμε

τραγουδούσαμε για τη κόκκινη άνοιξη

και ήτανε χειμώνας

                ο κύκλος έσπασε

                και μείνανε να μας ενώνουν

 ίνες πραγματικότητας

ψήγματα αλληλεγγύης

και μυρωδιά από σόμπα.

H Iστορία του Κυρίου Μ.

Δύο κείμενα από το κεφάλαιο Violent Sex του βιβλίου Polysexuality το οποίο αποτελούσε συλλογή διάφορων κειμένων σε επιμέλεια του Φρανσουά Περαλντί και εκδόθηκε στα τέλη του '70 ως ειδική έκδοση του περιοδικού Semiotext(e) .

M./ Επίμετρο – Μισέλ Ντε Μ' Ουζάν/ Φρανσουά Περαλντί pdf

Η ανωνυμία είναι τυπική αντωνυμία

 Η Ανομία πάει μπαλέτο με την Αυτονομία.

Η Ανομία έχει τη σωστή ανατομία .

Η Αυτονομία όχι, κι υποφέρει από ανοσμία.

Μα και οι δυο μαζί μισούν την αστυνομία.

POW!

Πρόγραμμα για ανέργους: "ΤΗΕ DUKE"

Σιγή νεκροταφείου/Οσμή νεκροτομείου

Για όλους εμάς που διαμορφωθήκαμε πολιτικά στις καταλήψεις και στα αυτοδιευθυνόμενα κοινωνικά κέντρα, που η πολιτική μας δράση δεν μπορεί να διαχωριστεί από την καθημερινή ζωή, που ο αγώνας για ελευθερία δεν μπορεί να χωρέσει μέσα στα κομματικά γραφεία, που η κάθε κομμουνιστική χειρονομία μπορεί να αποτελέσει και μια έφοδο στον ουρανό, εκλαμβάνουμε την επίθεση στη Βίλλα ως επίθεση στην καρδιά του ανταγωνιστικού κινήματος. Και δεν είναι εύκολο να μιλήσεις για πράγματα τα όποια είναι κομμάτι του εαυτού σου, δεν είναι εύκολο να στοχαστείς πάνω στο υλικό της ζωής σου όταν συνδέεται με μια δυσαναπλήρωτη απώλεια. Όταν νιώθεις ότι θέλεις να φωνάξεις αλλά οι σκέψεις σου αρνούνται πεισματικά να γίνουν λέξεις πάνω στο χαρτί. Όταν τελικά η εισβολή της εξουσίας στη Βίλλα σημαίνει για σένα μια εισβολή στη ζωή σου, μια πληγή που αφήνει ανεξίτηλες ουλές. Άλλωστε η επίθεση στη Βίλλα δεν είναι μόνο μια προσπάθεια εμπέδωσης του φόβου, αλλά και της λήθης.

Εμείς όμως θυμόμαστε εκείνα τα βράδια στη Βίλλα που χορέψαμε, μεθύσαμε, ερωτευτήκαμε, μαλώσαμε... Εκείνες τις δύσκολες στιγμές με τους συντρόφους απ’ τη Βίλλα όταν αναμετρηθήκαμε με τον εθνικό κορμό στην Αμάρυνθο... Εκείνες τις μαγικές στιγμές της αντιφασιστικής διαδήλωσης τον Μάη του 2005, τότε που νιώσαμε δυνατοί, αγκαλιάσαμε την πόλη και την κάναμε δική μας...

Είναι τα κοινά όνειρα που μοιραζόμαστε...

Γιατί υπάρχουν κάποια πράγματα που οι άρχοντες αυτού του τόπου δεν μπορούν να αντιληφθούν και δε θα καταλάβουν ποτέ. Ο τρόπος που οργανωνόμαστε και παίρνουμε αποφάσεις αντανακλά την  κοινωνία που  οραματιζόμαστε. Όσες καταλήψεις και να εκκενώσουν, όσες κατασταλτικές επιχειρήσεις και να εξαπολύσουν, αδυνατούν να κατανοήσουν ότι οι καταλήψεις δεν είναι οι τέσσερις τοίχοι. Η δύναμή μας βρίσκεται στις σχέσεις μας...  Και γι’ αυτό οι χτύποι της καρδιάς μας βρίσκονται στη γωνία Αχαρνών κ’ Χέυδεν.

Ο αγώνας και η συμμέτοχή μας στην (επ)ανακατάληψη της Βίλλας θα είναι για εμάς το πιο γοητευτικό ταξίδι, γιατί θα μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στην ουτοπία. 

Από το κατειλημμένο έδαφος του εργοστάσιου της Υφανέτ την αλληλεγγύη μας και μια ζεστή αγκαλιά στους συντρόφους και τις συντρόφισσες της VILLA AMALIAS.

 {από κείμενο της Φάμπρικα★Υφανέτ}

Είναι κάποια πρωινά που ακούς το τηλέφωνο να χτυπάει και αρνείσαι να το πιστέψεις. Που ακούς ότι ο άλλος δίπλα σου μιλάει και λες δε θέλω να ξέρω. Και παραδόξως κλείνει το τηλέφωνο και σου μεταφέρει καλά νέα. Γεμίζεις δύναμη. Σηκώνεσαι με όρεξη. Συναντιέσαι με συντρόφους. Και μετά ξαναχτυπάει το τηλέφωνο. Τα μάτια σκοτεινιάζουν. Και μετά ξαναχτυπάει το τηλέφωνο. Και τα αυτιά αδυνατούν να πιστέψουν. Και μετά ξαναχτυπάει το τηλέφωνο. Και επαναλαμβάνεις αργά αυτό που σου λένε για να καταπιείς μία-μία τις λέξεις γιατί μπούκωσες. Ο θυμός λένε είναι δυνατό με τον καιρό να μετατραπεί σε χαρά, η οργή είναι δυνατό να αντικατασταθεί από την ικανοποίηση. Αν κιόλας είναι ανάλογα τότε μπορεί και να υπάρχει ελπίδα. Πάντως φαίνεται πώς όλοι πάνε διαβασμένοι στη μάχη. Αντιγράφοντας από την "τέχνη του πολέμου":

οι μεν 

Αν με ρωτούσατε να σας πω, πώς να αντιμετωπίσετε ένα μεγάλο εχθρικό πλήθος, σε κανονική διάταξη την ώρα που κινείται για να επιτεθεί, θα σας έλεγα: "Αρχίστε παίρνοντας κάτι το οποίο ο εχθρός θεωρεί ότι είναι μεγάλης αξίας γι' αυτόν. Μετά θα είναι δυνατόν να υποταχθεί στη θέληση σας".

και οι δεν

Η ταχύτητα είναι η πεμπτουσία του πολέμου! Επωφελειθείτε από την έλλειψη ετοιμότητας του εχθρού, προχωρήστε από προσβάσεις μη αναμενόμενες και επιτεθείτε σε αφύλακτα σημεία...


Αλλά όπως μου θύμησε κι ένας γνωστός κινεζολόγος σύντροφος σήμερα, πέρα από τον Sun Ζu τα μέρη εκείνα βγάλαν και τον Mao που καίρια επισήμανε: "Αφήνουμε χώρο για να κερδίσουμε χρόνο, και χρησιμοποιούμε το χρόνο για να κερδίσουμε χώρο."
 Η επίθεση που διεξάγεται δεν είναι ξεκομμένο από την πραγματικότητα βίτσιο του Δένδια και του Σαμαρά. Δεν είναι κάποιο μένος προς τους αναρχικούς. Άλλωστε δεν είναι αναρχικοί όλοι αυτοί που υφίστανται την άγρια καταστολή. Ντου στην κατάληψη των εργολαβικών στην πρυτανεία. Σπάσιμο της κατάληψης στη χαλυβουργία. Συλλήψεις δασκάλων μέσα από τα σχολεία. Πογκρόμ σε μετανάστες/μικροπωλητές.  Πεσίματα μπάτσων σε μαθητικές καταλήψεις σχολείων. Ξύλο μέσα στα δάση στη χαλκιδική και η αστυνομία να βολτάρει με αμάξια της εταιρίας... Είναι κομμάτι της αναδιάρθρωσης λοιπόν. Είναι κομμάτι της επίθεσης σε έναν κόσμο που αγωνίζεται, κινείται, επικοινωνεί, δημιουργεί. Οι σχέσεις που δημιουργούνται από την κοινή μας δράση σε καταλήψεις άδειων σπιτιών κι εργοστασίων, σε καταλήψεις σχολών και ταμείων νοσοκομείων, σε καταλήψεις της ΔΕΗ και μπλοκαρίσματα δρόμων, σε επισχέσεις στους χώρους δουλειάς και στους δρόμους σε απεργίες, σε γειτονιές που κάνουμε πράξη το "κανένας και καμία μόνος/η απέναντι στην κρίση" κι άλλες τόσες στιγμές αλληλεγγύης, αντίστασης και δημιουργίας... Αυτές οι σχέσεις είναι η δύναμη μας, αυτές οι σχέσεις είμαστε και αυτές θα οργανωθούν για να επιτεθούν. Μα είστε γελασμένοι αν νομίζετα πως θα μας σβήσετε από το χάρτη σας έτσι απλά. Γιατί μπορεί να είμαστε σε αυτόν τον κόσμο αλλα δεν είμαστε αυτού του κόσμου. Και η επικοινωνία που στήνεται πάνω στην κοινή δράση δε χάνεται έτσι άπλα, αλλά δοκιμάζεται κι είναι διαρκές το στοίχημα: Όπως ακριβώς όταν φυσάς τη φωτιά - αν είναι κεράκι θα σβήσει, αν είναι κάρβουνα θα ανάψει. Τίποτε δεν τελείωσε λοιπόν, όλα συνεχίζονται...

ΥΓ: τον ξεκοκαλίσαμε σήμερα τον Sun Zu μα πάρτε κάτι ακόμα: Μην επαναλαμβάνετε την τακτική που σας βοήθησε να κερδίσετε μια νίκη, αλλά αφήστε τις μεθόδους σας να διαμορφώνονται από την ατέλειωτη ποικιλία των περιστάσεων. Να δούμε τη στιγμή λοιπόν και να προχωρήσουμε.

Άτιτλο

Τουρτουρίζει το παγώνι,

τουρτουρίζει μες στο χιόνι,

χιόνι στο καμπαναριό,

σκατά στο παπαδαριό,

ξύλο στους φασίστες.

                                by Vi