3 + 1 και δώρο το χρωμοσαμπουάν

1. 

***

 2. 

                Σου υποσχέθηκα να βγάλουμε ποιήματα

να τα χώσουμε στις βιβλιοθήκες
και να τα κυκλοφορήσουμε χέρι με χέρι στις καταλήψεις
κι ήταν τότε
που αρχίσανε τις εκκενώσεις και τις απελάσεις –
οι δρόμοι της πόλης μυρίζανε
σαν το τρίχωμα βρεγμένου σκύλου
και ποτίζανε τα μπατζάκια των αστέγων
εμείς συζητούσαμε για τις υποτροφίες
της κυρίας Κιουρί
φτύναμε βρισιές μετά τις συνεντεύξεις για δουλειά
και κάθε καινούριο στίχο που γράφαμε τον μισούσαμε.

Έχω καταντήσει σαν στριμμένος γέρος.
Δεν σηκώνω πολλά-πολλά.
Ζωγραφίζω το σύμπλεγμα του βασιλιά αρουραίου
στον υπόγειο του Λονδίνου
και πετάω κατάρες

τα βρωμόνερα του Τάμεση να πλημμυρήσουν το πανεπιστήμιο –πρώτα–
κι ύστερα να μπουν μέσα στα σπίτια
και να μας βγάλουν έξω με τη βία
να γεμίσουν σκατά τα πτυχία μας

τα πιστοποιητικά κι οι βεβαιώσεις
να σβηστούνε τα αρχεία και οι φάκελοι
και να δούμε τότε με τη βρώμα

ποιοι θυμούνται τελικά ακόμα
να κοιτάζουν καθαρά
και να διακρίνουν.

ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ

3. 

***

Eat The Rich

Even if there's a fungus living between my toes that speaks to me. Even if a fungus told me to kill you, even then your death is justified because of where you stand on the earth. Even a parasite living in my brain. Even then. It relays messages to me from outer space. Even then the crime is real because you're a figure whose thoughts and acts affect everybody, people, everywhere. I have history, as you call it, on my side. You have to die for how you think and act. For your apartment and what you paid for it. For your daily medical checkups. This alone. Medical checkups every day. For how much you had and how much you lost, equally. No less for losing it than making it. For the limousine that displaces the air that people need to breathe in Bangladesh. This alone.

p.s. βαρετη ταινία, αλλά άφησε υπόνοιες για ένα καλό βιβλίο