Pepper Ann

το παρακάτω είναι από την pepper ann που αυτόν τον καιρό βρίσκεται μακριά από την αγκαλιά του ίντερνετ και μου ανέθεσε να το δημοσιεύσω ως ποστ.



/there ain’t no cure for the summertime blues/
ζέστη
υγρασία
βροχή
μαζεμένα μαλλιά
λαδωμένο δέρμα
γυαλιστερό
/τα πόδια σου είναι τόσο άσπρα, λαμπυρίζουν όταν πέφτει επάνω τους ο ήλιος/
άνθρωποι οικείοι
σκορπισμένοι
σαν πινέζες
καρφιτσωμένες σε χάρτη
άλλωστε
μόνος πας στη δουλειά
μόνος στο στρατό
μόνος στην εξεταστική
μόνος απέναντι σε όλες τις απόφασεις
δεν γίνονται με παρέα αυτά
είναι και κάτι αναπτήρες
στο χρούσσο
τελειωμένοι
χαρακτήρες
καρπούζια δροσερά
θαμμένα στην άμμο
γιατροί
που το πρωί
μαθαίνουν
να πέρνουν αίμα
και τη νύχτα
να ξεχωρίζουν τους αστερισμούς
η κασσιόπεια
είναι το νταμπλγιου
και το βέλος του τοξότη
στοχεύει το σκορπιό
ένα βράδυ
σε κάποιο χωριό
ένα σαξόφωνο
γίνεται ξαφνικά
κλαρινέτο
και ύστερα
γκάιντα
και μια τσιχλόφουσκα
τραγουδά
σα γλιστρώ
και πέφτω κάτω
και λασπώνομαι
αγόρια
σε υπεραστικά μεθύσια
χάνουν το πρωινό καράβι
/ήρθαμε εδώ για να περάσεις καλά/
άλλα αγόρια
που μετρούν τις μέρες αντίστροφα
λίγο ακόμα
ως τη πρώτη αυγούστου
και διψήφιος ο αριθμός
/there aint no cure for the army blues too/
και άλλα
που σκοτώνουν κοριούς
εκτός απ'το χρόνο τους
/μην εγκεφαλικοποιείς τα πράγματα/
κορίτσια απροσάρμαστα
που κάποια βράδια
το αίμα τους
παίρνει λίγο γέυση
από τζιν τόνικ με στιμένο λεμόνι
/γλύκανε μωρή λίγο, πώς είσαι έτσι? σαν ανάποδο γαμώτο είσαι/
και σε κάνουν να γελάς
και ας λένε
ότι ποτέ δεν ήταν καλές σ'αυτά
/και τι είμαι εγώ? μήπως είμαι κά(μ)ποια?/
και άλλα κορίτσια που εύχονται να μπορούσαν
να κάνουν φαστ φόργουορντ
στις μέρες
όπως μπορούν να κάνουν
και με τις ταινίες
που βλέπουν στο πι σι τους
/να μου αφήσεις ταίνιες. πολλές ταινίες!! πολλές ταινίες!!!!/
εξακρίβωση
σωματικός έλεγχος
με χέρια ξένα
ατελείωτο ταξίδι επιστροφής
με χέρια οικεία
/ναι. γουστάρω το μέτριο. είναι ωραίο το μέτριο. τι έχει το μέτριο?/
φασολάκια ή μπιφτέκι?
/τα ωραία φασολάκια είναι καλύτερα από ένα κακοψημένο μπιφτέκι/
αλλά εσύ προτιμάς
να μείνεις νηστικός
στην άδεια πόλη
η απόσταση
μεταξύ των πολυκατοικιών
ξαφνικά πιο μεγάλη
/η κατάλληλη εποχή να κατέβεις με ένα φορτηγό πρέζα στην αθήνα/
και όπως κάθε φορά
όσο πλησιάζουν
οι μέρες
για μια ακόμη επιστροφή
σε μια χώρα του ποτέ
όπου τα παιδιά
δεν μένουν πάντα παιδιά
όπως στην άλλη
του κωλόφαρδου
του πήτερ παν
ξανά το ίδιο τραγούδι
αρχίζει να χοροπηδά στο κεφάλι
και ξανά
και ξανά
http://www.youtube.com/watch?v=0ljMSEpUGzg
/Η οικογένεια είναι η βασική μορφή πρόνοιας στην Ελλάδα.
Μην έχεις ενοχές που ζεις απ’το μισθό των γονιών σου
Είναι μια ηλίθια ηθική της εργασίας αυτή/
είπε
και ήπιε 2 γουλιές απ’το ρούμι του
/γουστάρω να ερωτεύομαι την πιο τρελή σου επιθυμία/
αλλά λίγο πιο μετά
/la καταστασιόν tres απελπιστίκ/
Α μην ξεχάσουμε
να πάρουμε
και μια λεμονάδα για να δροσιστεί η jane
http://www.youtube.com/watch?v=tu3EcAHdHlE
/Sat and watched the summer corn grow
Ate ice cream in a desert dream
And got lost in father’s singing
Too hot inside
Too hot outside
Lazy days when I said let’s go for a ride
Me, my pappy and his lemonade/
Και κάτι για εύκολους ύπνους:
http://www.youtube.com/watch?v=tSl6TG67QSA/
Hallelujah for sleeping pills
And amen for a good stiff drink
You know that I can't sleep
So why should I try
It's been this way for years
You think by now I'd know why
Hallelujah for long shot dreams
And amen for our perfect life
You know that I can't win
So why should I try
It's been this way for years
You think by now I'd know why
So I drove by your home
To drop off a simple note
Saying if it's not too late
Can I call you up after your date/
ουφ

Krtek

Αν και δεν είμαι της άποψης του να κάνουμε 100 ποστς την εβδομάδα, δεν άντεχα να μη μοιραστώ το παρακάτω βιντεάκι που είδα χθες και άγγιξε την πέτρινη καρδιά μου κάνοντας μια σταγόνα μαυροπράσινης γλίτσας να κυλίσει από το μικρό μου μάτι και να λερώσει το Ν στο πληκτρολόγιο. Τώρα το πλήκτρο έχει κολλήσει για τα καλά και για να το γράφω, κάνω κάθε φορά copy paste. Αν κάποιος ρωτάει γιατί και πώς προκλήθηκαν όλα αυτά, δεν έχω ιδέα.
Ίσως και να φταίει που μ' αρέσει το χιόνι.


(Μη βαρεθείτε να το δείτε μέχρι τέλος.)





Επίσης: αν κάποιος/α έχει κάποια πληροφορία για το αν αυτό το καρτούν έχει προβληθεί σε κάποιο ελληνικό κανάλι ή τελοσπάντων αν το θυμάται κανείς από τα πονεμένα παιδικά του χρόνια, να το πει, γιατί ψάχνω info και δε βρίσκω.
Για ένα γενικό background εδώ.

Η ιστορία των χαμένων αναπτήρων

που γράφτηκε σ' ένα διάλειμμα από το Ημερολόγιο Καταστρώματος (τόμος: Τέλος Εποχής) με το μαύρο στυλό που παραλίγο να αφήσω στο Χρούσο πάνω στο κωλόχαρτο κλεμμένο από τις τουαλέτες στο πλοίο “Θεόφιλος” γραμμή Μυτιλήνη-Θεσσαλονίκη - ώρα 2230

Όταν βρεθήκαμε όλοι (σχεδόν όλοι θα ακουγόταν αστείο αφού δεν ήμασταν ούτε καν οι μισοί, η αλήθεια να λέγεται) στη Μυτιλήνη υπήρχαν πολλοί αναπτήρες. Εγώ είχα δύο, έναν πράσινο μεγάλο διαφανή και έναν μαύρο που γύρω από ένα τουλάχιστον αμφιλεγόμενο σχήμα σταυρού έγραφε “west coast choppers”. Τους είχα αγοράσει και τους δύο έξω. Τον πρώτο από ψιλικατζίδικο πολύ φθηνά. Τον δεύτερο τον ακριβοπλήρωσα σ' ένα μπαρ χωρίς να έχω άλλη επιλογή για την αισθητική του. Ο μαλλιάς είχε δύο αναπτήρες και κάτι λίγα κουτιά σπίρτα περάσαν επίσης από τα χέρια του. Υπολογίζεται ότι στην υπόλοιπη παρέα υπήρχαν δύο, το πολύ τρεις αναπτήρες. Δε θυμάμαι πώς ήταν οι άλλοι αναπτήρες πέρα από τους δικούς μου. Ούτε και κατάλαβε κανείς πώς στο τέλος καταλήξαμε να είμαστε με τα σπίρτα εκτάκτου αναγκής που είχε καβατζωμένα ο μαλλιάς στο αυτοκίνητό του. Φήμες λένε ότι υπήρχε τουλάχιστον άλλος ένας αναπτήρας στη σκηνή των παιδιών επειδή εκεί στην ερημιά θα τον είχαν ανάγκη. Στο τέλος αγόρασα άλλον έναν αναπτήρα, πράσινο μικρό, από το περίπτερο στο λιμάνι μαζί με φιλτράκια swan κίτρινα που μου είχαν τελειώσει. Τον έχασα λίγα λεπτά μετά, λίγο πριν μπω στο πλοίο. Μάλλον μου τον καβάτζωσαν τα παιδιά λίγο πριν με αποχαιρετήσουν πολύ συγκινητικά για δεύτερη φορά. Λέω μάλλον , γιατί ποτέ δεν ξέρεις. Κανείς δεν κατάλαβε πότε και πώς εξαφανίστηκαν όλοι οι αναπτήρες. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι αναπτήρες είναι αυτοί, ό,τι θέλουν κάνουν. Ό,τι γουστάρουν θα κάνουν, δε θα τους πεις εσύ τι θα κάνουν. Το μυστήριο δε λύθηκε όσο ήμουν εγώ στο νησί της Λέσβου.

Κάποιοι/ες όταν χάνουν αναπτήρα αρνούνται να αγοράσουν καινούριους για διάφορους λόγους. Λένε ότι οι αναπτήρες δεν αγοράζονται αλλά μόνο καβατζώνονται. Άλλοι λένε ότι είναι αδύνατον να αγοράσεις αναπτήρα. Κάποιοι/ες άλλοι/ες τονίζουν τη ματαιότητα του να αγοράζεις αναπτήρα αφού είτε θα τον ρουφήξει το μαύρο χάος είτε θα σου τον καβατζώσει κάποιος. Κάποιοι/ες άλλοι/ες επιμένουν να αγοράζουν καινούριους αναπτήρες παρά τα λεγόμενα των προαναφερθέντων (μάλιστα κάποιες φορές τρέχουν απελπισμένα να χαρίσουν το ευρώ τους στον περιπτερά ή το 1,20€ στο μαγαζί στο πλοίο για έναν αναπτήρα). Έρευνες δείχνουν ότι όλοι αυτοί οι τύποι ανθρώπων μπορούν να συνυπάρξουν και ίσως να αλληλοεξαρτώνται συμβιωτικά ο ένας από την παρουσία του άλλου. Στοιχεία από τις ίδιες έρευνες δείχνουν ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους είναι καπνιστές (θα πεθάνουν δηλαδή σε αντίθεση με τους μη καπνιστές) αλλά αυτό δεν είναι απόλυτο ή απαραίτητο για να ανήκει κανείς σε κάποια από τις κατηγορίες.

Τώρα έχω έναν πολύ συμπαθητικό αναπτήρα, μαύρο, μισό διαφανή και μισό κατάμαυρο με μια παράξενη στην αίσθηση επιφάνεια, εκεί που είναι μαύρος. Είναι τόσο συμπαθητικός γιατί είναι ο μόνος που έχω τώρα. Και γιατί εκτός από αναπτήρας είναι και φακός. Τίποτα σπουδαίο, απλώς βγάζει ένα αδύναμο καημένο μπλε φωτάκι όταν πατάει κανείς το κουμπί. Αυτή τη στιγμή είναι η πιο συχνή (όχι η μόνη) επικοινωνία που έχω με οποιονδήποτε ή οτιδήποτε πάνω σ' αυτό το πλοίο. Πατάω το κουμπί, να σου το φωτάκι. Και πάμε πάλι. Κάποιες φορές δε φαίνεται καλά ίσως γιατί στοχεύω σε πολύ μακρινές επιφάνειες. Συμβαίνουν αυτά, δεν πειράζει. Αλλά δεν μπορεί να πιστεύει κανείς ότι ο αναπτήρας αυτός θα μπορεί να βγάζει για πολύ ακόμα αυτό το φωτάκι. Δεν συμβαίνουν αυτά.

Θυμάμαι πιο παλιά, την πρώτη εποχή που κάπνιζα, είχα για πολύ καιρό έναν άλλον αναπτήρα. Δεν ξέρω τι απέγινε γιατί σταμάτησα να καπνίζω από ένα σημείο και μετά. Και ήτανε καλά έτσι. Αργότερα βρήκα έναν άλλον αναπτήρα σ' ένα νησί πολύ κοντά στην Τουρκία σε μια αστεία παραλία. Τον είχε χάσει ή ξεχάσει ένα ζευγάρι. Μου άρεσε εκείνος ο αναπτήρας κι ας έγραφε με πολύ μικρά άσπρα γράμματα “ΕΛΛΑΣ” στο πλάι (ήταν τουριστικός γι' αυτό, είχε και κάτι δίχτυα ψαρά και τέτοια πάνω – όλα αυτά χωρίς να θέλω να ενθαρρύνω σε καμία περίπτωση τέτοιες αισθητικές, ίσα ίσα). Βασικά αυτός ο αναπτήρας μου άρεσε γιατί μου άρεσε η παραλία γιατί μου άρεσε το νησί γιατί μου άρεσε εκείνο το καλοκαίρι για διάφορους λόγους. Κάποιοι/ες λένε ότι δεν ξανασυμβαίνουν αυτά. Τον αναπτήρα αυτόν τον κράτησα κι ας μην κάπνιζα τότε. Ήταν θαμμένος για χρόνια στα σκουπίδια του μαύρου χάους της τσάντας μου μέχρι που κάπου εκεί έξω που άρχισα πάλι να καπνίζω τον χρειάστηκα. Και άναβε ακόμα μετά από τόσο καιρό. Κάτι λίγες φορές συμβαίνουν αυτά. Μετά από λίγο καιρό χρήσης, σταμάτησε να ανάβει όπως στην αρχή. Ύστερα μια άναβε και μια δεν άναβε, όπως είναι λογικό και αναμενόμενο και κάνουν πολλές φορές οι αναπτήρες. Αυτό μόνο αν καταφέρεις να τους κρατήσεις αρκετό καιρό χωρίς να το σκάσουν ή να καβατζωθούν από κάποιον άλλον πιο επιδέξιο. Αλλά κι έτσι, μου άρεσε ο αναπτήρας αυτός. Προς το τέλος, σταμάτησε να ανάβει εντελώς και έβγαζε μόνο σπίθες – φλόγα ούτε καν. Δεν τον πέταξα όμως, δεν ξέρω γιατί. Τώρα πολύ πρόσφατα συνειδητοποίησα πως δεν τον βρίσκω πουθενά. Μάλλον τον έχει ρουφήξει το μαύρο χάος, όπως είπαμε ότι μπορεί να συμβεί με πολλούς αναπτήρες. Μου αρέσει ακόμα εκείνος ο αναπτήρας για διάφορους λόγους. Ένας από αυτούς είναι ότι με τέτοιους αναπτήρες μπορείς να κάνεις εκείνο το κόλπο που μου είχε δείξει κάποιος κάποτε που κολλάς τη μαύρη σκόνη στο τσιγάρο με σάλιο και όταν το ανάβεις βγαίνουν πυροτεχνήματα! Αν κάποιος βρει εκείνον τον αναπτήρα παρακαλείται να μου τον επιστρέψει και θα του δώσω το συμπαθητικό αναπτήρα με το μπλε φωτάκι. Θέλω να τον γεμίσω με υγρό για αναπτήρες που μου είπε κάποιος/α ότι είναι φθηνό. Τώρα που το σκέφτομαι με το υγρό μπορώ να γεμίσω κι έναν άλλον αναπτήρα που μου τον δώσανε δώρο με μια μεταλλική θήκη καπνού όταν αγόρασα μια μάρκα καπνού που δε θα αγόραζα ποτέ γιατί δε μου αρέσει καθόλου γιατί μου χαλάει το λαιμό. Κι άλλοι έχουν τα ίδια παράπονα αλλά άλλοι λένε ότι δεν μπορούν αλλιώς. Έτσι είναι αυτά, συμβαίνουν. Δε μου αρέσει αυτός ο αναπτήρας γιατί είναι μπλε και έχει το λογότυπο της μάρκας του καπνού πάνω. Αλλά το υγρό θα το αγοράσω για τον άλλον που δε βρίσκω. Δε μπορεί, κάπου εκεί θα είναι.

Chinawomen and bedbugs

http://www.youtube.com/watch?v=eTnyQReyTrc&translated=1

http://ajourneyroundmyskull.blogspot.com/

Ντιεσέμ

η μοναξιά σε κοιτά με το "μισοκαυλιάρικο χαμόγελό της"
το μόνο που περιμένεις είναι να ξαναπεράσει ο ανεμιστήρας
ο μπουκόφσκι κι ο λεμπόφσκι ενώνονται σε λούπες
Μην τυχόν τις καταγράψεις.
Ακίνδυνος
εμβρυϊκή στάση και ιδρώτας στη δίπλα των βυζιών της
κρεμασμένα αρχίδια κουτσών σκύλων
ακούμπα τα στα πλακάκια να δροσιστούνε
Γονοκοκκική ουρηθρίτιδα παλιομαλάκες
DSM-IV paliomalakes

Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε

A vacation in a foreign land
Uncle Sam does the best he can
You're in the army now
Oh, oh, you're in the army now

Now you remember what the draftsman said
Nothing to do all day but stay in bed
You're in the army now
Oh, oh, you're in the army now

You be the hero of the neighborhood
Nobody knows that you left for good
You're in the army now
Oh, oh, you're in the army now

Smiling faces as you wait to land
But once you get there no one gives a damn
You're in the army now
Oh, oh, you're in the army now

Hand grenades flying over your head
Missiles flying over your head
If you want to survive get out of bed
You're in the army now
Oh, oh, you're in the army now

Shots ring out in the dad of night
The sergeant calls (stand up and fight)
You're in the army now
Oh, oh, you're in the army now

You've got your orders better shoot on sight
Your finger's on the trigger
But it don't seem right
You're in the army now
Oh, oh, you're in the army now
You're in the army now
Oh, oh, you're in the army now

Night is falling and you just can't see
Is this illusion or reality
You're in the army now
Oh, oh, you're in the army now
You're in the army now
Oh, oh, you're in the army now

Oh, oh, you're in the army now

Τα κορίτσια γυρίζουν σπίτι με τα αυτοκίνητα τους

Μιας και έχει πέσει διάβασμα τον τελευταίο καιρο:




όπως φαίνεται άλλωστε και απ'τα τελευταία ποστ:

Και επηρεασμένη από το μουσικό κλίμα μπουκόφσκι που αναμένεται να κάνει θραύση απ΄το φθινόπωρο:

Ορίστε λίγη πραγματικότητα στριμωγμένη σε ένα ποίημα.

Ιν γιορ φέις λάικ α σλαπ:

girls coming home in their cars

the girls are coming home in their cars

and I sit by the window and

watch.

there's a girl in a red dress

driving a white car

there's a girl in a blue dress

driving a blue car

there's a girl in a pink dress

driving a red car

as the girl in the red dress

gets out of the white car

I look at her legs

as the girl in the blue dress

gets out of the blue car

I look at her legs

as the girl in the pink dress

gets out of the red dress

I look at her legs

the girl in the red dress

who gets out of the white car

has the best legs

the girl in the pink dress

who gets out of the red car

has medium legs

but I keep remembering the girl in the blue dress

who got out of the blue car

I almost saw her panties

you don't know how exciting

life can get around here

at 5.35 p.m.

Charles Bukowski, Los angeles, 29-10-72

"Πόσο απίστευτα λούζερ, πόσο αληθινός..."

Και για άλλη μια φορά δεν θα τον γλιτώσετε τον κάσιο:

Blue Corolla

we used to drive to phoenix in the summers
to see your sister & mom & go swimming in the pool
we'd take the 15 to the 40 over to route 66
before we dropped out of school

now you work at a candy store
& we don't talk so much anymore
but i still wonder sometimes
if you've still got that same ride
with the dents on the driver's side

we used to drive to phoenix in the summers
to see your sister & mom & go swimming in the pool
you were 21 & i was almost 20
the year we dropped out of school

White Jetta

been this way for almost all my life
wasn't born here Mom & me moved here when I was 5
these Kansas City boys are dull as butter knives

had this little car since I was 17
the tape is busted got a boom box in the back seat
blasting Misfits all up & down these streets

to stay the same to never change
to stay the same to never change

the college kids in KC all leave in the fall
don't have time for letters or long distance calls
if friend you leave then friend you're dead to me

Mom's been sick now for a long time
she says she hopes I'll want a family after she's died
she says the less you feel like a child
the more you'll want a child

to stay the same to never change
to stay the same to never change
to stay the same to never change
to stay the same to never change

Do soldiers dream of electric prostitutes?

Ένα περίεργο επεισόδιο διαβάζαμε τελευταία στις εφημερίδες,
ένας άντρας πήγε σ’ ένα απ’ αυτά τα «σπίτια»,
πήρε μια γυναίκα,
μα μόλις μπαίνουν στο δωμάτιο,
αντί να γδυθεί και να επαναλάβει την αιώνια κίνηση,
γονάτισε μπροστά της, λέει, και της ζητούσε να τον αφήσει
να κλάψει στα πόδια της. Εκείνη βάζει τις φωνές,
«εδώ έρχονται για άλλα πράγματα»,
οι άλλοι επ’ έξω δώστου χτυπήματα στην πόρτα.
Με τα πολλά άνοιξαν και τον διώξανε με τις κλωτσιές
– ακούς εκεί διαστροφή να θέλει, να κλάψει μπρος σε μια γυναίκα.
Εκείνος έστριψε τη γωνία και χάθηκε καταντροπιασμένος.
Κανείς δεν τον ξανάδε πια.
Και μόνο εκείνη η γυναίκα,
θα’ρθεί η αναπότρεπτη ώρα μια νύχτα, που θα νοιώσει τον τρόμο ξαφνικά,
πως στέρησε τον εαυτό της απ’ την πιο βαθιά,
την πιο μεγάλη ερωτική πράξη
μην αφήνοντας έναν άντρα να κλάψει στα πόδια της. [καντατα, τ.λειβαδίτης]